Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

โรม 13:11-14 – นอกจากนี้ท่านควรจะรู้กาลสมัยว่า บัดนี้เป็นเวลาที่เราควรจะตื่นจากหลับแล้ว เพราะว่าเวลาที่เราจะรอดนั้นใกล้กว่าเวลาที่เราได้เริ่มเชื่อนั้น กลางคืนล่วงไปมากแล้ว และรุ่งเช้าก็ใกล้เข้ามา เราจงเลิกการกระทำของความมืด และจงสวมเครื่องอาวุธของความสว่าง เราจงประพฤติตัวให้เหมาะสมกับเวลากลางวัน มิใช่เลี้ยงเสพสุราเมามาย มิใช่หยาบโลนลามก มิใช่วิวาทริษยากัน แต่ท่านจงประดับกายด้วยพระเยซูคริสตเจ้า และอย่าจัดเตรียมอะไรไว้บำรุงบำเรอตัณหาของเนื้อหนัง น่าสนใจที่เห็นเปาโลพูดถึงวันสุดท้าย ท่านใช้ภาพค่ายทหารที่ตื่นขึ้น เหล่าทหารตื่นขึ้น สวมชุดเกราะ และเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจ เขาเตรียมเสบียงสำหรับวันนี้ รวบรวมอาวุธ เครื่องมือ และสิ่งอื่นๆ ที่จำเป็นสำหรับภารกิจ ไม่ว่าคืนก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ถึงเวลาแล้วที่ต้องก้าวเดินอย่างถูกต้อง แต่คุณจะคิดอย่างไรกับทหารที่เตรียมเสบียงสำหรับวันของพวกเขาด้วยการเก็บสิ่งบันเทิงผิดกฎหมายของคืนก่อนหน้านั้นไว้…

Continue reading

อิสยาห์ 2:1-5 – ถ้อยคำซึ่งอิสยาห์บุตรชายของอามอสเห็นเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็ม ในยุคหลังจะเป็นดังนี้คือภูเขาแห่งพระนิเวศของพระเจ้าจะถูกสถาปนาขึ้นให้สูงที่สุดในจำพวกภูเขาทั้งหลายและจะถูกยกขึ้นให้เหนือบรรดาเนินเขา และประชาชาติทั้งสิ้นจะหลั่งไหลเข้ามาหา และชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากจะมากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราขึ้นไปยังภูเขาของพระเจ้ายังพระนิเวศแห่งพระเจ้าของยาโคบเพื่อพระองค์จะทรงสอนวิถีของพระองค์แก่เราและเพื่อเราจะเดินในมรรคาของพระองค์” เพราะว่าพระธรรมจะออกมาจากศิโยน และพระวจนะของพระเจ้าจะออกมาจากเยรูซาเล็ม พระองค์ทรงวินิจฉัยระหว่างบรรดาประชาชาติ และจะทรงตัดสินเพื่อชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และเขาทั้งหลายจะตีดาบของเขาให้เป็นผาลไถนา และหอกของเขาให้เป็นขอลิด ประชาชาติจะไม่ยกดาบต่อสู้กันอีก เขาจะไม่ศึกษายุทธศาสตร์อีกต่อไป โอ เชื้อสายของยาโคบเอ๋ย มาเถิด ให้เราทั้งหลายดำเนินในสว่างของพระเจ้า คุณรู้ไหม ภูเขาที่สร้างพระวิหารของพระเจ้าในเยรูซาเล็มนั้นไม่สูงมาก แต่เหมือนเนินเขามากกว่าภูเขา ยอดเขาสูง 2,430 ฟุต (740 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล…

Continue reading

สดุดี 122:1-4 – ข้าพเจ้ายินดี เมื่อเขากล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ให้เราไปยังพระนิเวศพระเจ้าเถิด” เยรูซาเล็มเอ๋ย เท้าของพวกข้าพเจ้ากำลังยืนอยู่ภายในประตูกำแพงของเธอ เยรูซาเล็มเอ๋ย เขาสร้างไว้เป็นนคร ซึ่งประสานแน่นไว้ด้วยกัน เป็นที่ที่บรรดาเผ่าต่างๆ ขึ้นไป คือบรรดาเผ่าของพระเจ้าดังที่ได้กำหนดไว้แก่อิสราเอลให้ถวายโมทนาแก่พระนามของพระเจ้า สดุดีบทนี้เป็นบทเพลงแห่งการเสด็จขึ้นสู่เบื้องบน จากบทเพลงสดุดีที่ชาวอิสราเอลขับร้องขณะเดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็ม พวกเขาสรรเสริญพระเจ้าขณะเสด็จขึ้นสู่เบื้องบนผ่านเนินเขายูเดียสู่กรุงเยรูซาเล็ม เมืองของพระเจ้า และที่ตั้งของพระวิหารของพระองค์ ผู้ชายชาวอิสราเอลทุกคนต้องเดินทางไปแสวงบุญยังกรุงเยรูซาเล็มปีละสามครั้ง ครอบครัวก็เดินทางมาด้วย เช่นเดียวกับที่พระเยซูและบิดามารดาของพระองค์ทำ (ดู ลูกา 2:41-42) ผู้เดินทางไปเฉลิมฉลองเทศกาลสามเทศกาลในกรุงเยรูซาเล็ม ได้แก่ เทศกาลขนมปังไร้เชื้อ (ปัสกา) เทศกาลฉลองการเก็บเกี่ยวพืชผล…

Continue reading

“อาณาจักรเป็นของพระองค์ รางวัลเป็นของพระองค์ การอัศจรรย์เป็นของพระองค์ งานเลี้ยงของพระองค์เต็มไปด้วยความน่าทึ่ง จากนั้นคือคำสรรเสริญ จากนั้นคือความยุติธรรมแห่งพระมรรคาของพระองค์ สง่าราศีเป็นของพระองค์ เรื่องราวเป็นของพระองค์ จากนั้นเป็นการต้อนรับผู้เล็กน้อย จากนั้นเป็นความมหัศจรรย์ที่เพิ่มขึ้นทั้งหมดที่งานเลี้ยงของพระองค์ ที่งานเลี้ยงของพระองค์ “พระสิริเป็นของพระองค์ ในยามค่ำคืน ไม่มีความตายอีกต่อไป มีแต่ความสว่าง แม่น้ำเป็นของพระองค์ ต้นไม้เป็นของพระองค์ จากนั้นคือพระเมษโปดกนิรันดร์ จากนั้นคือความปีติยินดีของการเฉลิมฉลอง ความงดงามเป็นของพระองค์ ความสุกใสเป็นของพระองค์ เป็นของพระองค์ผู้เดียว เป็นของพระองค์ผู้เดียว” ธรรมชาติของเราทำให้เรากลายเป็นคนที่ยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอย่างมาก เมื่อเรามองไปที่ความต้องการและผลประโยชน์ของเราก่อนเป็นอันดับแรก เราฝึกฝนเรื่องนี้มามากและเราเก่งในเรื่องนี้อย่างมาก ชีวิตของเราแสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าเรา “ได้เอาความจริงเรื่องพระเจ้ามาแลกกับความเท็จ และได้นมัสการและปรนนิบัติสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้างไว้ แทนพระองค์ผู้ทรงสร้าง”…

Continue reading

กิจการ 4:18-20 – เขาจึงเรียกเปโตรและยอห์นมาแล้วห้ามปรามเด็ดขาดไม่ให้พูด หรือสอนออกพระนามของพระเยซูอีกเลย ฝ่ายเปโตรกับยอห์นตอบเขาว่า “จำเพาะพระพักตร์พระเจ้าข้าพเจ้าควรจะเชื่อฟังท่าน หรือควรจะเชื่อฟังพระเจ้า ขอท่านทั้งหลายพิจารณาดู ซึ่งข้าพเจ้าจะไม่พูดตามที่เห็นและได้ยินนั้นก็ไม่ได้” นักแสดงตลกคือ คนที่พยายามทำให้คุณหัวเราะด้วยการพูดเรื่องตลกๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าพเจ้าเจอคนมากมายที่คิดว่าตัวเองเป็นนักแสดงตลกเมื่อพูดถึงเรื่องความเชื่อของเขา ประโยคหนึ่งที่นักแสดงตลกตามจินตนาการเหล่านี้ชอบมักเป็นไปทำนองนี้ว่า “ข้าพเจ้าไม่ต้องไปคริสตจักรวันอาทิตย์หรอก ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าเชื่ออะไร และแค่นั้นก็พอแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วความเชื่อเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างข้าพเจ้ากับพระเจ้า ใช่ไหมล่ะ” ข้าพเจ้ารู้ว่าพวกเขาคิดว่าพวกเขากำลังตลก เพราะเกือบทุกครั้งที่พูดคำเหล่านั้นเขากระพริบตาและยิ้ม ตอนแรกเวลามีคนพูดแบบนี้กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็จะตอบกลับไปว่า “คุณเอาความคิดนั้นมาจากไหน มันช่างไร้สาระที่สุดที่ข้าพเจ้าเคยได้ยินมาเลย” คำตอบของข้าพเจ้าไม่ได้รับการตอบรับหรือชื่นชมเลย บ่อยครั้งที่ทำให้การสนทนาจบลง ดังนั้น ตอนนี้เมื่อผู้คนพูดว่าความเชื่อของพวกเขาเป็นเรื่องส่วนตัว…

Continue reading