Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

อพยพ 19:3-6ก – โมเสสขึ้นไปเฝ้าพระเจ้า พระเจ้าตรัสจากภูเขานั้นว่า “บอกวงศ์วานยาโคบและชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า พวกเจ้าได้เห็นกิจการซึ่งเรากระทำกับชาวอียิปต์แล้ว และที่เราเทิดชูเจ้าขึ้นดุจดังด้วยปีกนกอินทรี เพื่อนำเจ้ามาถึงเรา เหตุฉะนี้ ถ้าเจ้าฟังเสียงเราและรักษาพันธสัญญาของเราไว้ เจ้าจะเป็นกรรมสิทธิ์ของเราที่เราเลือกสรรจากท่ามกลางชนชาติทั้งปวง เพราะแผ่นดินทั้งสิ้นเป็นของเรา เจ้าทั้งหลายจะเป็นอาณาจักรปุโรหิต และเป็นชนชาติบริสุทธิ์สำหรับเรา” ข้าพเจ้าจำสารคดีทางทีวีเกี่ยวกับนักฟุตบอลชื่อดังจากชุมชนที่เข้มแข็งได้ กุญแจสำคัญในการรับมือกับความสำเร็จและความล้มเหลวในชีวิตของเขาคือ ต้องไม่ลืมที่มาของเขา เขาหมายความว่าในทุกสถานการณ์ อย่าลืมความรักจากครอบครัว ความจริงใจจากชุมชน และการปฏิบัติต่อผู้อื่นแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นคนแบบไหน คำพูดของเขาทำให้ข้าพเจ้าได้คิด ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงการไปเยี่ยมปู่ย่าตายายและพลิกดูอัลบั้มภาพ หรือความสนุกจากการดูสไลด์ของญาติพี่น้องและเหตุการณ์ที่เรารัก ภาพเหล่านั้นบอกเล่าถึงความเชื่อของครอบครัวข้าพเจ้าที่มีต่อพระเยซูคริสต์ ความรักที่ครอบครัวของข้าพเจ้ามีต่อกัน และความท้าทายที่แท้จริงที่เราเผชิญในชีวิตเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ประเด็นสำคัญคือ อย่าลืมว่าคุณมาจากไหน…

Continue reading

สดุดี 8:3-4 – เมื่อข้าพระองค์มองดูฟ้าสวรรค์อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ดวงจันทร์และดวงดาวซึ่งพระองค์ได้ทรงสถาปนาไว้ มนุษย์เป็นผู้ใดเล่าซึ่งพระองค์ทรงระลึกถึงเขา และบุตรของมนุษย์เป็นใครเล่าซึ่งพระองค์ทรงเยี่ยมเขา คุณเคยมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน ห่างไกลจากแสงไฟในเมือง ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว และรู้สึกว่าตัวเองเล็กน้อย เคว้งคว้างไปในความกว้างใหญ่ไพศาลทั้งหมดหรือไม่ ดาวิด ผู้ประพันธ์สดุดีบทที่ 8 เคยเป็นคนเลี้ยงแกะ บางทีความรู้สึกนั้นอาจเกิดขึ้นกับท่านในคืนหนึ่ง ขณะที่ออกไปกับฝูงแกะในทุ่งนา ท่านเงยหน้าขึ้นมองและเห็นกองทัพแสงระยิบระยับนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนจะส่องสว่างไปตลอดกาลในทุกทิศทาง และท่านรู้สึกสูญเสียและเกือบจะถูกลืม แต่แล้วพระองค์ก็จำได้ว่าใครเป็นคนส่งพระองค์มาที่นี่ ทรงจำได้ว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่ พระเจ้าของอับราฮัมทรงทำให้ดาวิดและประชาชนของพระองค์เป็นทายาทแห่งคำสัญญาอันยิ่งใหญ่และการทรงเรียกครั้งเก่าที่สูญหายไป แต่ก็ไม่ถูกลืม พระเจ้าผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งทั้งมวลเพียงโดยการตรัส พระเจ้าผู้ทรงทำให้แผ่นดิน ทะเล และสวรรค์เต็มไปด้วยสรรพสิ่งนับไม่ถ้วน พระเจ้าผู้ทรงครองราชย์เป็นกษัตริย์เหนือสรรพสิ่งมากมายในอาณาจักรที่มองเห็นและมองไม่เห็น พระเจ้าทรงเรียกดาวิดและพี่น้องมนุษย์ทุกคนให้เป็นผู้ปกครองร่วม…

Continue reading

ยอห์น 8:49ก, 51-59 – พระเยซูตรัสตอบว่า … เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ถ้าผู้ใดประพฤติตามคำของเรา ผู้นั้นจะไม่ประสบความตายเลย” พวกยิวทูลพระองค์ว่า “เดี๋ยวนี้เรารู้แล้วว่าท่านมีผีสิง อับราฮัมก็ตายไปแล้ว และพวกผู้เผยพระวจนะก็ตายไปแล้วเช่นเดียวกัน และท่านพูดว่า ‘ถ้าผู้ใดประพฤติตามคำของเรา ผู้นั้นจะไม่ชิมความตายเลย’ ท่านเป็นใหญ่กว่าอับราฮัมบิดาของเราที่ตายไปแล้วหรือ พวกผู้เผยพระวจนะก็ตายไปแล้วด้วย ท่านอวดอ้างว่าท่านเป็นผู้ใดเล่า” พระเยซูตรัสตอบว่า “ถ้าเราให้เกียรติแก่ตัวเราเอง เกียรติของเราก็ไม่มีความหมาย พระองค์ผู้ทรงให้เกียรติแก่เรานั้นคือ พระบิดาของเรา ผู้ซึ่งพวกท่านกล่าวว่าเป็นพระเจ้าของพวกท่าน ท่านไม่รู้จักพระองค์ แต่เรารู้จักพระองค์ ถ้าเรากล่าวว่าเราไม่รู้จักพระองค์ เราก็จะเป็นคนมุสาเหมือนกับท่าน แต่เรารู้จักพระองค์…

Continue reading

กิจการ 2:14ก, 22ข-24, 31ข-36 – ฝ่ายเปโตรได้ยืนขึ้นกับอัครทูตสิบเอ็ดคน และได้กล่าวแก่คนทั้งปวงด้วยเสียงอันดังว่า “ท่านชาวยูเดียและบรรดาคนที่อยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม จงทราบเรื่องนี้และฟังถ้อยคำของข้าพเจ้าเถิด … พระเยซูชาวนาซาเร็ธเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงโปรดชี้แจงให้ท่านทั้งหลายทราบโดยการอิทธิฤทธิ์ การอัศจรรย์และหมายสำคัญต่างๆ ซึ่งพระเจ้าได้ทรงกระทำโดยพระองค์นั้นท่ามกลางท่านทั้งหลาย ดังที่ท่านทราบอยู่แล้ว พระเยซูนี้ทรงถูกมอบไว้ตามที่พระเจ้าได้ทรงดำริแน่นอนล่วงหน้าไว้ก่อน ท่านทั้งหลายได้ให้คนอธรรมจับพระองค์ไปตรึงที่กางเขนและประหารชีวิตเสีย พระเจ้าได้ทรงบันดาลให้พระองค์คืนพระชนม์ ด้วยทรงกำจัดความเจ็บปวดแห่งความตายเสีย เพราะว่าความตายจะครอบงำพระองค์ไว้ไม่ได้ … กษัตริย์ดาวิดก็ทรงล่วงรู้เหตุการณ์นี้ก่อน จึงทรงกล่าวถึงการคืนพระชนม์ของพระคริสต์ว่า พระเจ้ามิได้ทรงละพระองค์ไว้ในแดนคนตาย ทั้งพระมังสะของพระองค์ก็ไม่เปื่อยเน่าไป พระเยซูนี้พระเจ้าได้ทรงบันดาลให้คืนพระชนม์แล้ว ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นพยานในข้อนี้ เหตุฉะนั้น เมื่อทรงเชิดชูพระองค์ขึ้นอยู่ที่พระหัตถ์เบื้องขวาของพระเจ้า และครั้นพระองค์ได้ทรงรับพระวิญญาณบริสุทธิ์จากพระบิดาตามพระสัญญา พระองค์ได้ทรงเทฤทธิ์เดชนี้ลงมา…

Continue reading

สุภาษิต 8:1, 4, 22, 27-31 – ปัญญามิได้ร้องเรียกหรือ ความเข้าใจมิได้เปล่งเสียงหรือ … โอ บรรดาผู้ชายเอ๋ย เราเรียกเจ้าและเสียงเรียกของเราไปถึงบุตรชายของมนุษย์ … พระเจ้าได้ประทานกำเนิดแก่เราแล้วเมื่อพระองค์ทรงเริ่มงานของพระองค์ คือเป็นสิ่งแรกในบรรดาพระราชกิจโบราณของพระองค์ … เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์เราอยู่ที่นั่นแล้ว เมื่อพระองค์ทรงลากเส้นรอบวงบนพื้นมหาสมุทร เมื่อทรงกระทำฟ้าเบื้องบนให้มั่นไว้ เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาน้ำพุของน้ำบาดาล เมื่อพระองค์ทรงกำหนดเขตจำกัดให้แก่ทะเล เพื่อว่าน้ำจะไม่ละเมิดพระบัญชาของพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงปักผังรากฐานของพิภพ เราอยู่ข้างพระองค์แล้ว เหมือนอย่างนายช่าง เราเป็นความปีติยินดีประจำวันของพระองค์ เปรมปรีดิ์อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์เสมอ เปรมปรีดิ์ในพิภพที่มีคนอาศัยของพระองค์ และปีติยินดีในบุตรชายของมนุษย์ คุณเคยดูภาพเก่าๆ…

Continue reading