“มาเถิด ให้เรานมัสการและกราบลง ให้เราคุกเข่าลงต่อพระเจ้าผู้ทรงสร้างพวกเรา”
“อย่าลืมต้นตอหรือชาติกำเนิดของตนเองว่ามาจากที่ใด” เป็นภาพสะท้อนถึงความจริงว่า ทุกสิ่งย่อมมีที่มาและมีที่ไปเสมอ ซึ่งหมายถึงจุดเริ่มต้นหรือจุดก่อเกิดหรือจุดกำเนิดของสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นและเป็นไปและเป็นมาจนถึงปัจจุบัน และในความเป็นจริงนี้ ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนมีจุดกำเนิดอย่างแน่นอน ไม่ได้เกิดขึ้นโดยความบังเอิญแต่อย่างใด ทุกอย่างที่เป็นไปในเวลานี้ มีผู้สร้างและกำหนดให้เกิดสิ่งต่างๆ เป็นไปอย่างมีระบบและมีระเบียบ รวมถึงมนุษย์ทุกคนย่อมมีพระผู้สร้างผู้ประทานชีวิต จิตใจ ทั้งฝ่ายร่างกายและจิตวิญญาณ ข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนก็คือ พระเจ้าทรงเป็นพระผู้สร้างมนุษย์ทุกคนให้เกิดมาบนโลกนี้จากผงคลีดินและในที่สุดเขาทั้งสิ้นก็จะกลับกลายไปเป็นดินดังเดิมตามพระดำรัสของพระองค์ ดังนั้น มนุษย์จำต้องขอบพระคุณพระเจ้าพระผู้สร้างของเขาและเป็นการสมควรยิ่งที่มนุษย์จะนมัสการและกราบลงต่อพระนามอันยิ่งใหญ่ของพระองค์แต่เพียงผู้เดียว ข้าแต่พระเจ้าผู้สูงสุด พระเจ้าผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก รวมถึงการทรงสร้างข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์ พระองค์ทรงประทานชีวิตเลือดเนื้อลมหายใจแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายให้มีชีวิตอยู่ ทรงประทานสรรพสิ่งทั้งปวงแก่ข้าพระองค์เพื่อการดำรงชีพในโลกใบนี้ พระองค์ทรงรัก พระองค์ทรงห่วงใย พระองค์ทรงอวยพระพรแก่ทุกคนตามน้ำพระทัยอันประเสริฐของพระองค์เสมอมา จึงเป็นการสมควรยิ่งนักที่ข้าพระองค์ทั้งหลายจะเข้ามากราบนมัสการ ยกย่อง เทิดทูน บูชาพระองค์เป็นพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดในชีวิตแต่เพียงผู้เดียว…
