Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

อิสยาห์ 63:7 – ข้าพเจ้าจะกล่าวให้คิดถึงความรักมั่นคงแห่งพระเจ้า บรรดากิจการอันน่าสรรเสริญของพระเจ้า ตามบรรดาซึ่งพระเจ้าประทานแก่พวกเรา และความดียิ่งใหญ่ต่อวงศ์ของอิสราเอล ซึ่งพระองค์ทรงอนุมัติให้ตามพระกรุณาของพระองค์ ตามความรักมั่นคงอันอุดมสมบูรณ์ของพระองค์ เมื่อไม่นานมานี้ ชายคนหนึ่งเชิญผู้จัดการของเขามาทานอาหารเย็นที่บ้าน ในฐานะคนที่ประสบความสำเร็จบางครั้งผู้จัดการก็ชอบคุยอวดมากมายเกี่ยวกับตัวเขาเอง ลูกชายตัวน้อยของเจ้าบ้านไม่เคยเห็นใครทำแบบผู้จัดการคนนี้มาก่อนจึงจ้องมองหัวหน้าของคุณพ่อเขาแทบไม่ละสายตาเกือบตลอดเวลาที่ทานอาหารด้วยกัน ในที่สุดผู้จัดการก็หยุดแล้วถามเด็กน้อยว่า “หนุ่มน้อย ทำไมหนูจ้องมองลุงอย่างนั้นล่ะ” เด็กชายตอบอย่างเขินอายว่า “คุณพ่อบอกว่าคุณเป็นคนที่ประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง” ผู้จัดการพอใจมากกับสิ่งที่ได้ยินใครบางคนยอมรับในชื่อเสียงที่เขามีมานาน เขายอมรับว่าเป็นอย่างนั้นจริง เขาเป็นคนที่สร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาเอง จากนั้น เด็กน้อยก็ถามว่า “แต่ผมสงสัยว่าถ้าคุณเป็นคนที่ประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง ทำไมคุณถึงทำตัวแบบนี้ล่ะ” แท้จริงแล้วเพราะอะไร ในฐานะบุคคลทำไมเราเป็นอย่างที่เราเป็น มนุษย์ทุกหนแห่งต้องการมีชีวิตในความสงบสุขและกลมกลืนกัน แต่บ้านและครอบครัวแตกแยกกันเนื่องจากความขัดแย้ง และความไม่ลงรอยกัน…

Continue reading

ยอห์น 20:19, 26 – ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ เมื่อสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่แล้ว เพราะกลัวพวกยิว พระเยซูได้เสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” … ครั้นล่วงไปแปดวันแล้ว เหล่าสาวกของพระองค์อยู่ด้วยกันในบ้านนั้นอีก และโธมัสก็อยู่กับพวกเขาด้วย ประตูปิดแล้ว แต่พระเยซูเสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางเขา และตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” คุณเคยรู้สึกถูกปฏิเสธ เหมือนโดนปิดประตูใส่หน้าหรือไม่ สำหรับข้าพเจ้าเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเด็กคนหนึ่งในห้องเรียนของข้าพเจ้าเรียกครอบครัวของเราว่า “คนเช่าบ้าน” โดยทางเทคนิคแล้วเราก็เป็นอย่างนั้น แต่เขาพูดราวกับว่านั่นคือทั้งหมดที่เขาเห็นเราเป็น และทั้งหมดที่เราเคยเป็น คุณพ่อของข้าพเจ้าลาออกจากงานแล้วไปศึกษาต่อเพื่อจะได้เป็นครู และในช่วงเวลานั้นเราเช่าบ้านหลังเล็กในเมืองเล็กๆ บนถนนดินซึ่งห่างจากวิทยาลัยที่คุณพ่อเรียนอยู่ประมาณไม่ถึงสองกิโลเมตร เราต้องอยู่ที่นั่นแค่สองปี แต่เด็กๆ ส่วนใหญ่ในห้องเรียนของข้าพเจ้าอยู่ในที่นั่นมาตลอด…

Continue reading

ยอห์น 20:19-23 – ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ เมื่อสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่แล้ว เพราะกลัวพวกยิว พระเยซูได้เสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” ครั้นพระองค์ตรัสอย่างนั้นแล้ว พระองค์ทรงให้เขาดูพระหัตถ์และสีข้างของพระองค์ เมื่อพวกสาวกเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วก็มีความยินดี พระเยซูตรัสกับเขาอีกว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงใช้เรามาฉันใด เราก็ใช้ท่านทั้งหลายไปฉันนั้น” ครั้นพระองค์ตรัสดังนั้นแล้วจึงทรงระบายลมหายใจออกเหนือเขา ตรัสกับเขาว่า “จงรับพระวิญญาณบริสุทธิ์เถิด ถ้าท่านจะยกความผิดบาปของผู้ใด ความผิดบาปนั้นก็จะถูกยกเสีย และถ้าท่านจะให้ความผิดบาปติดอยู่กับผู้ใด ความผิดบาปก็จะติดอยู่กับผู้นั้น” ข้าพเจ้าชอบการเริ่มต้นของเรื่องนี้ที่ว่า “ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ เมื่อสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่แล้ว เพราะกลัวพวกยิว…” ใช่แล้ว แน่นอนว่าสาวกต่างซ่อนตัวอยู่ในห้องที่ปิดประตูลงกลอน แล้วใครจะตำหนิเขา เพิ่งผ่านพ้นไปสามวันนับจากที่เขาเห็นพระเยซูเจ้าทรงถูกฆ่าด้วยวิธีการอันน่าสยดสยองโดยผู้นำประเทศของเขา…

Continue reading

วิวรณ์ 1:4ก, 5ข-6, 9ก, 10ข-11ก, 12ข, 13ข-18 – ยอห์นขอเรียนคริสตจักรทั้งเจ็ดที่อยู่ในแคว้นเอเชียให้ทราบดังนี้ ขอให้ท่านทั้งหลายจงได้รับพระคุณและสันติสุข จากพระองค์ผู้ทรงดำรงอยู่ในปัจจุบัน และผู้ทรงดำรงอยู่ในอดีต และผู้จะเสด็จมาในอนาคต … แด่พระองค์ผู้ทรงรักเราทั้งหลาย และได้ทรงปลดเปลื้องบาปของเราด้วยพระโลหิตของพระองค์ และทรงตั้งเราไว้ให้เป็นอาณาจักรและเป็นปุโรหิตของพระเจ้าพระบิดาของพระองค์ พระเกียรติและไอศวรรย์จงมีแด่พระองค์สืบๆ ไปเป็นนิตย์ อาเมน … ข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงดังมาจากเบื้องหลังข้าพเจ้าดุจเสียงแตร ตรัสว่า “สิ่งซึ่งท่านได้เห็นจงเขียนไว้ในหนังสือม้วน และฝากไปให้คริสตจักรทั้งเจ็ด …” ครั้นแล้วข้าพเจ้าก็เห็น … ผู้หนึ่งเหมือนกับบุตรมนุษย์ ทรงฉลองพระองค์กรอมพระบาท…

Continue reading

กิจการ 5:12ก, 14-15ก, 16ข-20, 25-26, 27ข, 29-32 – มีหมายสำคัญและการอัศจรรย์หลายอย่าง ซึ่งอัครทูตได้ทำด้วยมือของตนในหมู่ประชาชน … มีชายหญิงเป็นอันมากที่เชื่อถือได้เข้ามาเป็นสาวกของพระเจ้ามากกว่าก่อน จนเขาหามคนเจ็บป่วยออกไปที่ถนนวางบนที่นอนและแคร่ เพื่อเมื่อเปโตรเดินผ่านไป … และทุกคนก็หาย ฝ่ายมหาปุโรหิตและพรรคพวกของท่านคือพวกสะดูสี มีความอิจฉาอย่างยิ่ง จึงได้จับพวกอัครทูตจำไว้ในคุกหลวง แต่ในเวลากลางคืนทูตองค์หนึ่งของพระเจ้าได้มาเปิดประตูคุก พาพวกอัครทูตออกไป บอกว่า “จงไปยืนในบริเวณพระวิหาร ประกาศบรรดาข้อความแห่งชีวิตใหม่นี้ให้ประชาชนฟัง” … มีคนหนึ่งมาบอกเขาว่า “นี่แน่ะ คนเหล่านั้นซึ่งท่านทั้งหลายได้จำไว้ในคุก กำลังยืนสั่งสอนคนทั้งปวงอยู่ในบริเวณพระวิหาร” แล้วนายทหารรักษาพระวิหารกับพวกเจ้าพนักงานจึงได้ไปพาพวกอัครทูตมาโดยดี…

Continue reading