Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

อาโมส 5:18ก, 20-22ก, 23-24 – วิบัติแก่เจ้าผู้ปรารถนาวันแห่งพระเจ้า วันแห่งพระเจ้าจะเป็นประโยชน์อะไรแก่เจ้าเล่า … วันแห่งพระเจ้าเป็นความมืด ไม่ใช่ความสว่าง เป็นความมืดคลุ้ม ไม่มีความแจ่มใสเลย “เราเกลียดชัง เราดูหมิ่นบรรดาวันเทศกาลของเจ้า และไม่ชอบในการประชุมตามเทศกาลของเจ้าเลย แม้ว่าเจ้าถวายเครื่องเผาบูชาและธัญญบูชาแก่เรา เราก็ไม่ยอมรับสิ่งเหล่านั้น … จงนำเสียงเพลงของเจ้าไปเสียจากเรา เราจะไม่ฟังเสียงพิณใหญ่ของเจ้า แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลลงอย่างน้ำ และให้ความชอบธรรมเป็นอย่างลำธารที่ไหลอยู่เป็นนิตย์” มีบางคนที่เหมาเอาว่าพระเจ้าทรงอยู่ข้างเขาตลอดเวลา และคิดว่าตนเองเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดกับพระเยซู ผู้เผยพระวจนะอาโมสส่งสารถึงคนเหล่านั้นในพระคัมภีร์ที่ยกมาวันนี้ คุณต้องการให้พระเยซูเสด็จกลับมาพรุ่งนี้จริงๆ หรือ คุณแน่ใจอย่างไรว่าพระเยซูจะมีความสุขกับคุณ อาโมสไม่ได้พูดถึงคริสเตียนธรรมดาที่ล้มลงในบาปแล้วกลับใจอย่างที่เราทำในแต่ละวัน แต่ท่านพูดถึงผู้ที่ดำเนินชีวิตอันเต็มไปด้วยความอยุติธรรมและชั่วร้าย…

Continue reading

สดุดี 70:4-5 – ขอให้บรรดาผู้ที่แสวงพระองค์เปรมปรีดิ์และยินดีในพระองค์ ขอให้บรรดาผู้ที่รักความรอดของพระองค์กล่าวเสมอว่า “พระเจ้าใหญ่ยิ่งนัก” แต่ข้าพระองค์ยากจนและขัดสน ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรีบมาช่วยข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงรอช้า พระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์และผู้ช่วยกู้ของข้าพระองค์ ผู้เขียนสดุดีพร้อมยอมรับว่าตนยากจนและขัดสน แต่เราอาจลำบากในการยอมรับเช่นนั้น เป็นการดีที่จะเห็นสถานะทางการเงินของเราดีขึ้น แต่ผู้เขียนสดุดีมีความยากจนที่แตกต่างออกไปในความคิด ท่านยากจนและขัดสนเพราะท่านไร้ความช่วยเหลือในการต่อต้านศัตรู คนเหล่านั้นต้องการเห็นท่านเจ็บปวด เขาหวังที่จะจับท่านในการกระทำผิด ท่านไม่สามารถช่วยกู้ตัวเองได้และท่านต้องการความช่วยเหลือ เช่นเดียวกันกับเรา ความเย่อหยิ่งทำให้เราตาบอดจนอาจปฏิเสธการยอมรับความยากจนซึ่งเกี่ยวข้องกับบาปของเราต่อหน้าพระเจ้า คริสเตียนในเลาดีเซียก็ดื้อรั้นเหมือนกัน พระเยซูทรงเปิดเผยถึงความจริงของเงื่อนไขการล้มลงของเขาและทรงเรียกร้องให้เขากลับใจ “เพราะเจ้าพูดว่า ‘เราเป็นคนมั่งมีได้ทรัพย์สมบัติมาก และเราไม่ต้องการสิ่งใดเลย’ เจ้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนแร้นแค้นเข็ญใจ เป็นคนขัดสน เป็นคนตาบอด…

Continue reading

“แม้เป็นที่ดูหมิ่นและเกลียดชัง เขาเป็นคนแปลกถิ่นที่นี้ แต่บัดนี้คนเหล่านี้ปรากฏตัวอย่างสง่างาม ผู้พลีชีพเหล่านั้นยืนอยู่กันเป็นกลุ่มของปุโรหิตใกล้กับพระที่นั่งของพระเจ้าชั่วนิรันดร์ บนแผ่นดินโลกเขาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดเป็นแรมปี บัดนี้พระเจ้าทรงเช็ดน้ำตาของเขา ทรงเปลี่ยนการต่อสู้ของเขาเป็นชีวิตในสวรรค์และทรงปลดปล่อยเขาจากความกลัวของตน บัดนี้เขาชื่นชมกับการหยุดพักแห่งสะบาโตของงานเลี้ยงแห่งความสุขในสวรรค์ พระเมษโปดก องค์พระผู้เป็นเจ้าของเขาผู้ทรงเป็นเจ้าภาพและแขกทรงประทับอยู่ที่โต๊ะอาหารในงานเลี้ยงรื่นเริงของผู้เป็นสุขด้วยพระองค์เอง” มุมมองของโลกที่ไม่เชื่อจะแตกต่างจากความเข้าใจที่คริสเตียนเรามีอย่างไม่ต้องสงสัย คนไม่เชื่ออาจมองดูเหตุการณ์ต่างๆ ว่าเป็นเพียงเหตุบังเอิญหรือ “ชะตากรรม” เมื่อมีน้ำท่วมหรือพายุเกิดขึ้น ผู้คนอาจพูดถึงภัยพิบัติเหล่านั้นว่าเป็น “การกระทำของพระเจ้า” หรือการกระทำแห่ง “พลังอำนาจของธรรมชาติ” แต่ไม่มีความเชื่อแท้อยู่เบื้องหลังคำพูดเหล่านั้น โดยความเชื่อเรารู้ว่าพระเจ้าของเราทรงสั่งทะเลด้วยการกำหนดเขตแดนให้กับน้ำทะเลที่คึกคะนอง “เจ้าไปได้ไกลแค่นี้แหละ อย่าเลยไปอีก และคลื่นคะนองของเจ้าหยุดเพียงแค่นี่แหละ” (โยบ 38:11ข) ในพายุฤดูหนาว พระเจ้าทรง “ประทานหิมะอย่างปุยขนแกะทรงหว่านน้ำค้างแข็งขาวอย่างขี้เถ้า พระองค์ทรงโยนน้ำแข็งของพระองค์เป็นก้อนๆ…

Continue reading

มัทธิว 5:4 – [พระเยซูตรัส] “บุคคลผู้ใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม” หรือดังที่นักวิชาการ เจ็ฟ กิบส์ แปลพระวจนะเหล่านี้ของพระเยซูว่า “คนที่โศกเศร้าจะเป็นสุขเพราะเขาจะได้รับการปลอบโยน” เรารู้จักผู้คนที่โศกเศร้า เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเพราะไม่มีใครที่ไม่เคยสัมผัสความขมขื่นของความโศกเศร้า คริสเตียนจำนวนมากมายในสัปดาห์นี้กำลังเฉลิมฉลองวันแห่งเหล่าธรรมิกชน นี่เป็นวันที่เราหยุดพักและขอบคุณผู้คนแห่งความเชื่อทั้งในชีวิตของเราและในประวัติศาสตร์คริสตจักรผู้วางรากฐานเพื่อให้เดินไปด้วยความเชื่อกับพระเยซู วันแห่งเหล่าธรรมิกชนเป็นเทศกาลของทุกวัย แต่เทศกาลนี้ก็เปิดเส้นทางของความเจ็บปวดที่เรียกว่าความโศกเศร้า ซึ่งเป็นการยอมรับและระลึกถึงวีรบุรุษแห่งความเชื่อก่อนหน้าเราผู้มอบบ่าไหล่ให้เราได้ยืน เมื่อเรายืนอยู่บนไหล่ที่สูงของคนเหล่านั้นเราจึงสามารถมองเห็นหนทางข้างหน้า เราสามารถเห็นพระพรแห่งการปลอบโยนที่มาถึงเราจากอนาคตนิรันดร์ของพระองค์  และเราก็สามารถมองเห็นย้อนไปยังเบื้องหลังซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ของเหล่าธรรมิกชนในพระคัมภีร์และในคริสตจักร รวมถึงวิธีการที่เขารักษาความเชื่อและเอาชนะการทดสอบและการทดลอง แล้วได้รับการอวยพรในความยากลำบากของเขา การระลึกถึงนี้เป็นการเยียวยารักษา  และเราคิดถึงพระคริสต์และกางเขน และการยืนอยู่ที่นั่นกับพระองค์หน้าไม้กางเขน  เราเข้มแข็งในการต่อต้านบาปซึ่งไม่อาจทำลายเราได้ เราเข้มแข็งต่อความตายซึ่งไม่อาจเผาผลาญเรา และเราเข้มแข็งต่อมารร้ายซึ่งไม่อาจกักขังเราไว้ได้…

Continue reading

มัทธิว 5:1-2, 9 – ครั้นทอดพระเนตรเห็นคนมากดังนั้น พระองค์ก็เสด็จขึ้นไปบนภูเขาและเมื่อประทับแล้ว เหล่าสาวกของพระองค์มาเฝ้าพระองค์ แล้วพระองค์จึงตรัสสอนเขาว่า … บุคคลผู้ใดสร้างสันติ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าจะทรงเรียกเขาว่าเป็นบุตร” การเป็นผู้สร้างสันติเป็นงานที่อันตรายได้เหมือนกัน  ครั้งหนึ่งสามีของข้าพเจ้าต้องเข้าไปในห้องฉุกเฉินหลังจากที่สามีภรรยาคู่หนึ่งมีปัญหาขัดแย้งกัน  ฝ่ายชายพยายามเตะภรรยาแต่ศิษยาภิบาลกลับถูกเตะแทน นั่นไม่ใช่เพียงเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นได้กับคนที่พยายามสร้างสันติ  บางครั้งทั้งกลุ่มหันมาจู่โจมคุณแทน  ขณะที่คุณพยายามช่วยเขาแต่เขากลับเห็นว่าคุณเข้าไปแทรกแซงเรื่องของเขา ทันใดนั้นเขาก็รวมหัวกันต่อต้านคุณ บางครั้งมีความสูญเสียแต่ก็ไม่น่าตกใจนัก  คุณอาจพบกับการสูญเสียเวลาและพลังงานเพราะฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการสงบศึกหรือไม่ยินดีทำสิ่งที่จำเป็นต้องทำ  แล้วถ้าคุณรักผู้คนที่ทำสงครามกันอยู่คุณอาจต้องพบกับความโศกเศร้า เสียใจและสับสน  คุณมองเห็นความจำเป็นแต่ทำไมเขามองไม่เห็น ทำไมเขาจึงดื้อรั้นกันนัก คุ้มค่าหรือไม่ที่จะสร้างสันติ  พระเยซูทรงคิดว่าคุ้มแน่นอน เพราะพระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้าที่เราทุกคนผู้สร้างสันติที่เล็กน้อยเลียนแบบ พระองค์ทรงสร้างสันติระหว่างเราซึ่งเป็นคนบาปและดื้อรั้น กับพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ผู้ทรงสร้างเราและทรงเรียกเราให้กลับไปหาพระองค์…

Continue reading