“นักสู้ผู้ไม่มีวันแพ้”
ในการแข่งขันวิ่งมาราธอน 10 กิโลเมตร ครั้งหนึ่งมีนักวิ่งหลายร้อยคนได้เข้าร่วมในการแข่งขัน เมื่อได้สัญญาณเริ่มการแข่งขันนักวิ่งทุกคนก็ออกวิ่งมุ่งสู่หลักชัย พอการแข่งขันผ่านไปได้ระยะหนึ่ง ก็เริ่มมีนักวิ่งบางคนหมดแรงจะวิ่งต่อไปไม่ไหว บางคนก็ทยอยออกจากการแข่งขันไป จนในที่สุดการแข่งขันก็ดำเนินมาจนถึงกิโลเมตรสุดท้าย ปรากฎว่ามีนักวิ่งเหลือเกาะกลุ่มประมาณ 7-8 คน พวกเขาก็วิ่งเข้าใกล้เส้นชัย ยังเหลืออีกแค่ 60 เมตรสุดท้าย ท่ามกลางเสียงเชียร์ของบรรดาผู้คนมากมายที่คอยให้กำลังใจ ปรากฎว่ามีนักวิ่งคนหนึ่งสะดุดเท้าของตนเองล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น เขาพยายามที่จะลุกขึ้นเพื่อวิ่งต่อไป แต่น่าเสียดายเท้าของเขาเกิดอาการบาดเจ็บแต่ก็ยังมีใจสู้ และในที่สุดคนอื่นๆ ก็วิ่งไปถึงเส้นชัยจนหมดแต่นักวิ่งใจสู้คนนี้ก็ยังไม่ยอมแพ้ เขายังมุ่งหน้ากัดฟันเดินเขยกๆ ต่อไปเพื่อจะเข้าไปถึงเส้นชัยให้ได้ ท่ามกลางเสียงเชียร์และผู้คนที่ปรบมือให้พร้อมส่งเสียงให้กำลังใจดังสนั่น จนกระทั่งเขาเข้าสู่เส้นชัยได้สำเร็จ ในวันนั้นเขาไม่ได้รับเหรียญใดๆ แต่สิ่งที่เขาได้ก็คือหัวใจของคนที่อยู่ข้างสนามและเสียงเชียร์ที่เขาได้รับมากยิ่งกว่าผู้ชนะที่ได้รับเหรียญทองเสียอีก เช้าวันต่อมาหนังสือพิมพ์ได้ลงข่าวว่า “นักสู้ใจสิงห์ผู้ล้มไปแล้ว…
