“มาอธิษฐานขอพระเจ้าทรงยกความกระวนกระวายออกไปจากใจเรากันเถิด”
พระวจนะสอนเราว่า จงละความกระวนกระวายของท่านไว้กับพระองค์ เพราะว่าพระองค์ทรงห่วงใยท่านทั้งหลาย 1 เปโตร 5:7 ข้าแต่พระเจ้าพระบิดา ในเวลานี้ข้าพระองค์มีความความกระวนกระวายใจในชีวิตมากมายหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกิน ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์มีความกระวนกระวายใจถึงชีวิตว่าพรุ่งนี้และในวันต่อๆ จะเป็นไปได้อย่างไร เพราะข้าพระองค์ไม่รู้ว่าข้าพระองค์จะมีอะไรกิน มีอะไรดื่ม เพราะในเวลานี้ชีวิตของข้าพระองค์ไม่เหลือสิ่งใดแก่การดำรงชีพเลย ข้าพระองค์มืดมนมองไม่เห็นหนทางและมีความวิตกกังวลยิ่งนัก พระองค์เจ้าข้า มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่ทรงช่วยได้ ข้าพระองค์ไม่มีสิ่งใดที่ช่วยได้เลย เพียงแต่ในเวลานี้ข้าพระองค์ระลึกถึงพระสัญญาของพระองค์ต่อบรรดาผู้ที่รักพระองค์ว่า “แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้” และระลึกถึงพระดำรัสของพระองค์ที่ว่าอย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่า จะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม…ให้ข้าพระองค์มองดูนกในอากาศว่าพระองค์ทรงเลี้ยงดูมันอย่างไร พระองค์เจ้าข้า ขอพระองค์ทรงขจัดความกระวนกระวายใจเรื่องนี้ออกไปจากชีวิตของข้าพระองค์ด้วยเถิด ขอพระองค์ทรงประทานจิตใจที่วางใจ จิตใจที่แสวงหาแผ่นดิน และแสวงหาน้ำพระทัยของพระองค์ก่อนแก่ข้าพระองค์…
