Category: บทความหนุนใจ

ในสังคมเรานั้นคนประเภทที่น่ารังเกียจและไม่น่าคบหาที่สุดคือ คนที่เห็นแก่ตัว คนประเภทนี้เขาจะนึกถึงแต่ผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก ไม่เคยคิดใส่ใจในความรู้สึกของคนอื่น และมีความคาดหวังว่าเขาจะได้เพียงฝ่ายเดียว โดยไม่คิดจะหยิบยื่นให้อะไรแก่ใครเลย คนประเภทนี้แม้จะพยายามทำทุกอย่างเพื่อตัวเองก็ตาม แต่เขาก็จะไม่มีความสุขเลยในชีวิต             เพราะความสุขที่แท้จริงในชีวิตนั้น ไม่ขึ้นอยู่กับการได้หรือมีทุกสิ่งทุกอย่าง ตรงกับพระคริสต์ธรรมคัมภีร์ที่ว่า “หากเราทำทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ต้องเสียชีวิตของตนเองจะได้ประโยชน์อะไร” (มัทธิว 16:26) ก็เหมือนกับคนที่เห็นแก่ตัวแม้จะมีทุกสิ่งทุกอย่างก็ตาม ชีวิตของเขาก็เหมือนกับตายแล้ว เพราะชีวิตที่ขาดการกระทำเพื่อคนอื่น ก็ไม่ต่างอะไรกับชีวิตที่ตายแล้ว การให้และเสียสละแบ่งปันเพื่อคนอื่นบ้างต่างหากที่จะทำให้เราเกิดความสุขได้ และยังจะทำให้เราได้รู้จักคำว่าคุณค่าของความเป็นมนุษย์อีกด้วย             ใครก็ตามที่ไม่รู้จักเสียสละเพื่อคนอื่น หรือแม้แต่คนที่เขารักเลยนั้นย่อมไม่มีวันที่จะพบกับความสุขได้ เพราะการที่ไม่ยอมเสียสละเพื่อคนอื่นบ้างเลยนั้นแสดงว่า เป็นคนที่ไม่มีกะจิตกะใจที่จะใส่ใจคนอื่น มันก็เหมือนกับว่าคนนั้นไม่มีความรักแท้อยู่ในหัวใจ ถ้าหากมีก็คงจะต้องแบ่งปันเสียสละให้คนอื่นบ้าง คนประเภทนี้คบยาก…

Continue reading

ผมไปเจอข้อคิดนี้โดยบังเอิญ เขาเขียนไว้น่าสนใจครับ มีข้อความประโยคสั้นๆ “พอใกล้จะถึงฝั่งก็หยุดเสียดื้อๆ หากใครไม่ท้อ ขอจงสู้ต่อไป”             คนที่เป็นนักสู้ชีวิตมากมาย คงเคยผ่านประสบการณ์ดังกล่าวนี้มาแล้วทั้งนั้น แต่อยู่ๆ มีบางคนทุ่มเทชีวิตทั้งแรงกายและแรงใจเพื่อทำงานบางอย่าง และก็กำลังไปได้ดีแต่อยู่ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหมดแรงเอาดื้อๆ มาตกม้าตายเอาตอนที่กำลังจะถึงฝั่งอยู่พอดี             ถ้าเป็นอย่างนี้น่าเสียดายครับ เสียดายเวลาที่ได้ทุ่มเทเต็มที่ เสียเงินเสียแรงกายใจที่ได้ทำงานนั้นๆ จนหมดสิ้น ไปไม่ถึงฝั่งทุกอย่างจึงสูญเปล่า หากจะต้องเริ่มต้นใหม่ก็ต้องย้อนกลับไปนับหนึ่งใหม่อีก แต่ถ้าหากเราหยุดในตอนที่ยังห่างไกลจากฝั่งก็ยังพอที่จะทำใจได้ แต่นี่มันใกล้ฝั่งแค่มือเอื้อมเท่านั้นเอง เสียดายที่ความเป็นจริงความสำเร็จอยู่เพียงแค่คว้ามือถึงเท่านั้น             หากจะพูดไปก็คงจะเหมือนกับนักว่ายน้ำคนหนึ่งกำลังว่ายเต็มกำลัง กองเชียร์ก็เชียร์กันสนั่นว่ายผ่านไปหลายรอบ พอถึงรอบสุดท้ายเหลือแค่ครึ่งสระก็จะเข้าสู่เส้นชัยกลับหมดแรงเอาดื้อๆ สาเหตุก็เพราะขาดลูกฮึดเลยหยุดไปดื้อๆ ยังงั้นแหละ…

Continue reading

อย่าได้มองข้ามเรื่องเล็กๆ เป็นอันขาด เรื่องที่เราเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่มามากต่อมากแล้ว เราได้ยินประโยคที่ว่า น้ำผึ้งหยดเดียวมาแล้วก็คงจะให้เราได้รับบทเรียนเป็นอย่างดีว่าจากเรื่องเล็กๆ ที่เราคิดว่าไม่สำคัญนั้นมันกลับส่งผลกระทบบานปลายได้ในทุกเรื่องเหมือนกัน หรือแม้แต่ไม้ขีดก้านเดียวเล็กๆ  ก็สามารถเผาผลาญบ้านเรือนนับร้อยได้เช่นกัน             บางครั้งเรื่องเล็กๆ ที่เรามองข้ามเพราะไม่อยากเสียเวลาใส่ใจหรือคิดให้เปลืองสมอง แต่ที่ไหนได้มันกลับสร้างปัญหาให้ปวดเศียรเวียนเกล้าของใครต่อใครมาแล้วทั้งนั้น             แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ ถ้าเราไม่มองข้ามและให้ความสำคัญบ้าง อย่างน้อยก็เป็นการป้องกันไม่ให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ และยังเป็นความรอบคอบไม่ประมาทอีกด้วย อย่างน้อยก็ทำให้เราสบายใจไม่ต้องคิดกังวลว่าจะมีอะไรมาทำให้เกิดความยุ่งยากในภายหลัง ที่สำคัญจะเป็นการตัดไฟแต่ต้นลมอีกด้วย             ถ้าหากเราไม่มองข้ามเรื่องเล็กๆ โดยถือว่าทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนแล้วแต่มีความสำคัญทั้งนั้น หากแต่บางเรื่องอาจจะสำคัญมากหรือน้อยเท่านั้นที่ต่างกัน แล้วก็จัดการหรือแก้ไขไปตามลำดับความสำคัญของแต่ละเรื่องแล้ว เราจะได้ไม่ต้องมาลำบากใจอย่างที่เป็นอยู่ในวันนี้             อย่าลืมว่าบางครั้งเรื่องเล็กๆ ที่เรามองข้ามและปล่อยค้างไว้โดยไม่ได้สนใจนั้นพอสะสมไว้มากๆ หรือนานๆ มันก็อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ไม่ยาก…

Continue reading

“เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายว่า จะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม เพราะว่าพวกต่างชาติแสวงหาสิ่งของทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่า ท่านต้องการสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้” (มัทธิว 6:31-33)             คนเรามีชีวิตอยู่ด้วยความไม่สุขใจอย่างที่เป็นอยู่ในวันนี้ ก็เพราะความวิตกกังวลสารพัดที่รุมเร้ากัดกร่อนความสุขที่มีอยู่น้อยนิดไปจนหมด จนเหลือแต่ความวิตกกังวลอย่างที่เป็นอยู่ในวันนี้ แล้วเราจะอยู่อย่างสบายใจได้อย่างไร?             พระวจนะธรรมที่ผมนำมาฝากในวันนี้คือ คำตอบของพระเยซูคริสต์ ที่ทรงชี้ทางออกให้แก่เราทุกคน ความกระวนกระวายในเรื่องสารพัดที่จะต้องแบกในแต่ละวันคือตัวปัญหาที่ทำให้เราขาดความสงบสุข ดังนั้น ถ้าเราอยากอยู่อย่างสงบสบายใจไร้ความกังวลทั้งหลาย ให้เรามาหาพระเจ้าแล้วมอบภาระทั้งหมดที่คอยรบกวนเราอยู่ไว้กับพระเจ้า แล้วพระองค์จะทรงปลดเปลื้องภาระทั้งหลายออกจากบ่าของเรา ต่อจากนั้นความสงบสุขก็จะเกิดขึ้นกับเรา เหมือนข้อคิดที่เราฝากไว้ทุกวันว่า “บรรดาผู้ลำบากเหน็ดเหนื่อยจงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข”…

Continue reading

ใครเคยดูหนังเรื่อง “สโนวไวท์” บ้าง ในหนังเรื่องนี้ตอนหนึ่งแม่มดได้พูดกับกระจกวิเศษว่า “กระจกวิเศษบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี” เมื่อไหร่ที่แม่มดอยากรู้ว่าใครเป็นอย่างไร ก็จะใช้กระจกวิเศษเป็นคำตอบให้เสมอ ทำให้คิดถึงพระวจนะธรรมตอนหนึ่งที่มีข้อความดังนี้ “ทุกคนจงสำรวจการกระทำของตนเอง จึงจะมีอะไรๆ ที่จะอวดได้ในตัวไม่ใช่เปรียบกับผู้อื่น” (กาลาเทีย 6:4) พระคำของพระเจ้าเป็นเหมือนกระจกวิเศษที่พระเจ้าให้เราใช้เพื่อสำรวจตัวเราเอง เพราะพระคำของพระเจ้าเป็นคำตอบที่จะสะท้อนความจริงให้เราเห็นชีวิตอย่างชัดเจน คนเรามักจะชอบสำรวจดูคนอื่นมากกว่าจะสำรวจตัวเอง อาจจะเป็นเพราะเรามองไม่เห็นตัวเองแต่มองเห็นคนอื่นได้ ดังนั้น เราจึงทำตัวให้เป็นเหมือนกระจกที่ไม่ได้รับเชิญ ทำหน้าที่เป็นเป็นกระจกตามใจชอบที่นึกอยากจะส่องดูใครก็ส่องตามใจต้องการ เสร็จแล้วก็มาสรุปตามความคิดความเข้าใจของตัวเอง อย่างนี้ต้องถามก่อนว่า กระจกของเรามันชัดเจนจริงไหมหรือเห็นแค่มัวๆ หรือว่ามันชัดเฉพาะที่เราอยากจะให้มันชัดเท่านั้น แล้วก็ตัดสินภาพที่เห็นตามความเข้าใจและตามมาตรฐานของเราเอง ถ้าหากเป็นอย่างที่ว่านี้ก็เท่ากับว่า เราไม่ได้ให้โอกาสคนอื่นส่องกระจกดูเขาได้แก้ตัวเลย  เพราะปิดโอกาสเพื่อที่เราจะได้ตั้งตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสินในสิ่งที่ตาเราเห็นอย่างมีอคติ สำหรับพระเจ้านั้นพระองค์ทรงมองเราทุกคนที่จิตใจ ไม่ได้มองที่ร่างกายภายนอกของเรา…

Continue reading