ลูกา 24:13, 15ข-19ก – วันนั้นเองมีศิษย์สองคนไปยังหมู่บ้านชื่อเอมมาอูส ไกลจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณสิบเอ็ดกิโลเมตร… พระเยซูก็เสด็จเข้ามาใกล้ดำเนินไปกับเขา แต่ตาเขาฟางไปและจำพระองค์ไม่ได้ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เมื่อเดินมานี่ท่านโต้ตอบกันถึงเรื่องอะไร” เขาก็หยุดยืนหน้าโศกเศร้า คนหนึ่งชื่อเคลโอปัส จึงทูลถามพระองค์ว่า “ท่านเป็นแขกเมืองอาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม แต่คนเดียวหรือที่ไม่รู้เหตุการณ์ทั้งปวง ซึ่งเป็นไปในวันเหล่านี้” พระองค์ตรัสถามเขาว่า “เหตุการณ์อะไร” เขาจึงตอบพระองค์ว่า “เหตุการณ์เรื่องพระเยซูชาวนาซาเร็ธ…
ลองวาดภาพผู้เชื่อสองคนนี้ซึ่งร้อนรนมากที่จะอธิบายถึงการทนทุกข์และการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูกับพระเยซูเองโดยจำพระองค์ไม่ได้เลย คนเหล่านี้มองไม่เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์ของพระองค์ได้อย่างไร
แล้วพระเยซูล่ะ ทำไมพระองค์จึงทรงยอมให้ความสับสนดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนกระทั่งพระองค์ทรงหักขนมปังสำหรับอาหารมื้อค่ำ และทรงหายตัวไปเมื่อคนเหล่านั้นรู้ว่าเป็นพระองค์ในท้ายที่สุด
ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นเพราะความชื่นชมยินดี ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นเพราะความรักและความสุขและการมีอารมณ์ขัน ในขณะที่พระเยซูทรงมีความสุขกับการพักผ่อนในตอนบ่ายกับคนสองคนที่พระองค์ทรงรัก ซึ่งเป็นคนที่ไม่ยอมเชื่อว่าพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาอีก สองคนนี้ไม่เชื่อคำพยานของพวกผู้หญิง และดังนั้น พระเยซูจึงทรงใช้อารมณ์ขันของพระองค์ด้วยการซ่อนตัวตนของพระองค์และทรงสอนเขาถึงสิ่งที่พระคัมภีร์กล่าวไว้เกี่ยวกับพระองค์ และรอคอยให้ความจริงปรากฏขึ้น
นี่คือพระลักษณะของพระเจ้าที่เรามี พระองค์ทรงรักเราอย่างมากจนพระองค์ทรงยอมตายและทรงเป็นขึ้นมาเพื่อเรา เพื่อพระองค์จะทรงสามารถมีความสุข (ไม่ใช่แค่ในช่วงบ่ายนั้น) แต่ชั่วนิรันดร์กับเราทั้งหลายที่เป็นประชากรของพระองค์ และสิ่งนี้เริ่มต้นวันนี้ เวลานี้สำหรับเราทุกคนที่เชื่อวางใจในพระองค์
เราอธิษฐาน: องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงโปรดนำข้าพระองค์เข้าใกล้พระองค์มากขึ้นทุกวัน และทรงนำข้าพระองค์ให้รู้จักพระองค์อย่างแท้จริง อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
• ทำไมผู้คนจึงเล่าเรื่องตลกและหัวเราะเมื่อเขามีความสุข
• คุณรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับอารมณ์ขันของพระเจ้า
• คุณดีใจไหมที่รู้ว่าพระเยซูทรงชอบใช้เวลากับคุณ
© : Lutheran Hour Ministries
