ลูกา 24:44-53 – พระองค์ตรัสกับเขาว่า “นี่เป็นถ้อยคำของเรา ซึ่งเราได้บอกไว้แก่ท่านทั้งหลาย เมื่อเรายังอยู่กับท่านว่า บรรดาคำที่เขียนไว้ในหมวดธรรมบัญญัติของโมเสส และในหมวดผู้เผยพระวจนะและในหมวดสดุดีกล่าวถึงเรานั้น จำเป็นจะต้องสำเร็จ” ครั้งนั้นพระองค์ทรงบันดาลให้ใจเขาทั้งหลายเกิดความสว่างขึ้น เพื่อจะได้เข้าใจพระคัมภีร์ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “มีคำเขียนไว้อย่างนั้นว่า พระคริสต์จะต้องทรงทนทุกข์ทรมาน และทรงเป็นขึ้นมาจากความตายในวันที่สาม และจะต้องประกาศทั่วทุกประชาชาติในพระนามของพระองค์ ให้เขากลับใจใหม่รับการยกบาป ตั้งต้นที่กรุงเยรูซาเล็ม ท่านทั้งหลายเป็นพยานด้วยข้อความเหล่านั้น และดูเถิด เราจะส่งซึ่งพระบิดาของเราทรงสัญญานั้นมาเหนือท่านทั้งหลาย แต่ท่านทั้งหลายจงคอยอยู่ในกรุงจนกว่าท่านจะได้ประกอบด้วยฤทธิ์เดชที่มาจากเบื้องบน” พระองค์จึงพาเขาออกไปถึงหมู่บ้านเบธานี และทรงยกพระหัตถ์อวยพรเขา เมื่อทรงอวยพรอยู่นั้น พระองค์จึงเสด็จจากเขา เขาทั้งหลายจึงกลับไปยังกรุงเยรูซาเล็มมีความยินดีเป็นอันมาก เขาทั้งหลายอยู่ในพระวิหารทุกวัน สรรเสริญพระเจ้า
ข้าพเจ้าสงสัยว่าทำไมพระเยซูจึงให้พวกเขาเดินออกจากเมืองขึ้นไปบนภูเขามะกอกเทศจนถึงเบธานี ข้าพเจ้านึกถึงเหตุผลในทางปฏิบัติอย่างหนึ่งได้คือ บางทีพระองค์อาจไม่ต้องการขึ้นไปเหมือนเฮลิคอปเตอร์จากกลางกรุงเยรูซาเล็ม โดยให้ทุกคนจ้องมอง! แต่ยังมีความเป็นไปได้อีกประการหนึ่งด้วย
พระเยซูทรงส่งเขาออกไปในโลกเพื่อบอกเรื่องราวพระกิตติคุณกับมนุษย์ทุกคน เพื่อให้ทั้งโลกรู้ว่าพระเจ้าเองเสด็จลงมาในโลกของเราในฐานะมนุษย์คนหนึ่งเพื่อดำเนินชีวิต เจ็บปวดและตายบนกางเขนเพื่อเห็นแก่เรา เพื่อปลดปล่อยเราจากอำนาจของมาร นั่นเป็นงานใหญ่ บัดนี้พระเยซูทรงเป็นขึ้นมาจากตายและกำลังเสด็จไปหาพระเจ้าพระบิดา คุณสามารถพูดได้ว่าพระองค์ทรงให้เขาเริ่มต้นเส้นทาง ทรงช่วยเขาให้เริ่มต้นงานสำคัญจากกรุงเยรูซาเล็มออกไปสู่โลกกว้าง
แน่นอนว่า เขากลับไปกรุงเยรูซาเล็มทันทีหลังจากพระเยซูเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ เพราะเขากำลังรอให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เสด็จมาเป็นอันดับแรกก่อนที่เขาจะสามารถเริ่มต้นได้อย่างแท้จริง กรุงเยรูซาเล็มคือบ้าน อย่างน้อยก็ในตอนนี้ และเราเองก็มีสถานที่ที่สะดวกสบายซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนบ้าน ที่ซึ่งพระเจ้าทรงเลี้ยงดูเราและช่วยให้เราเติบโตและเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
แต่เราไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดไปใช่หรือไม่ พระเยซูก็เสด็จมาหาเราในชีวิตประจำวันของเราเช่นกัน และทรงช่วยให้เราค่อยๆ ก้าวเดินไปสู่พันธกิจของพระเจ้า เมื่อเราก้าวออกจากเขตปลอดภัยของตนเอง เราก็ทำได้โดยมีพระเยซูทรงนำเราและพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเติมเต็มเรา พระเจ้าทรงทำงานผ่านเรา เพื่อสิ่งที่เราทำจะไม่ได้มาจากตัวเรา แต่มาจากพระเจ้า
เราอธิษฐาน: องค์พระผู้เป็นเจ้า เมื่อพระองค์ทรงเรียกข้าพระองค์ให้ทำบางอย่างที่ข้าพระองค์ไม่สะดวกใจ ขอพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ และให้ข้าพระองค์เดินตามรอยพระบาทของพระองค์ เพื่อให้ข้าพระองค์รู้ว่าต้องทำอะไร อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- คุณเคยเรียนรู้การทำงานโดยเลียนแบบใครบางคนหรือไม่
- ขอให้บอกความรับผิดชอบพิเศษมาอย่างหนึ่งที่คุณคิดว่าพระเจ้าทรงมอบให้คุณทำในชีวิตประจำวัน
- อะไรที่เป็นเขตปลอดภัยของคุณ ขอให้เล่าถึงเวลาที่คุณต้องออกจากเขตนั้นเพื่อติดตามพระเยซู
© : Lutheran Hour Ministries
