สดุดี 8:3-4 – เมื่อข้าพระองค์มองดูฟ้าสวรรค์อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ดวงจันทร์และดวงดาวซึ่งพระองค์ได้ทรงสถาปนาไว้ มนุษย์เป็นผู้ใดเล่าซึ่งพระองค์ทรงระลึกถึงเขา และบุตรของมนุษย์เป็นใครเล่าซึ่งพระองค์ทรงเยี่ยมเขา
คุณเคยมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน ห่างไกลจากแสงไฟในเมือง ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว และรู้สึกว่าตัวเองเล็กน้อย เคว้งคว้างไปในความกว้างใหญ่ไพศาลทั้งหมดหรือไม่
ดาวิด ผู้ประพันธ์สดุดีบทที่ 8 เคยเป็นคนเลี้ยงแกะ บางทีความรู้สึกนั้นอาจเกิดขึ้นกับท่านในคืนหนึ่ง ขณะที่ออกไปกับฝูงแกะในทุ่งนา ท่านเงยหน้าขึ้นมองและเห็นกองทัพแสงระยิบระยับนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนจะส่องสว่างไปตลอดกาลในทุกทิศทาง และท่านรู้สึกสูญเสียและเกือบจะถูกลืม แต่แล้วพระองค์ก็จำได้ว่าใครเป็นคนส่งพระองค์มาที่นี่ ทรงจำได้ว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่ พระเจ้าของอับราฮัมทรงทำให้ดาวิดและประชาชนของพระองค์เป็นทายาทแห่งคำสัญญาอันยิ่งใหญ่และการทรงเรียกครั้งเก่าที่สูญหายไป แต่ก็ไม่ถูกลืม พระเจ้าผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งทั้งมวลเพียงโดยการตรัส พระเจ้าผู้ทรงทำให้แผ่นดิน ทะเล และสวรรค์เต็มไปด้วยสรรพสิ่งนับไม่ถ้วน พระเจ้าผู้ทรงครองราชย์เป็นกษัตริย์เหนือสรรพสิ่งมากมายในอาณาจักรที่มองเห็นและมองไม่เห็น พระเจ้าทรงเรียกดาวิดและพี่น้องมนุษย์ทุกคนให้เป็นผู้ปกครองร่วม เป็นหุ้นส่วนในการดูแลสรรพสิ่ง เพื่อสร้างและรักษาสรรพสิ่งไว้ และในขณะนั้น ดาวิดกำลังทำงานในแปลงดินเล็กๆ ที่ได้รับความไว้วางใจให้พระองค์ดูแลฝูงแกะของพระองค์ พระองค์ทำทุกอย่างเพื่อความรักของพระเจ้าและเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ดาวิดรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่พระองค์ทรงอยากทำมากกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อท่องจำบทกวีของดาวิดทั้งเก้าข้อในสดุดีบทที่ 8 แล้วคุณจะสัมผัสได้ถึงความชื่นชมยินดีและความอัศจรรย์ใจของพระองค์ แต่คุณอาจรู้สึกสูญเสียด้วยเช่นกัน เพราะแนวคิดของสดุดีบทที่ 8 สูญหายไป นี่เป็นภาพของมนุษย์ทั้งมวลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นหุ้นส่วนที่ฉลาดและน่านับถือของพระเจ้า ให้ทำงานร่วมกันเพื่อดูแลการทรงสร้างอันดีงามของพระเจ้า เราหลงทางไปแล้ว งูโบราณซึ่งล้มลงในบาปและชั่วร้ายได้นำเราให้หลงผิด เราหลงทางในการกระทำต่างๆ เราถูกสร้างขึ้นและถูกเรียกให้เป็นหุ้นส่วนของพระเจ้า แต่เรากลายเป็นศัตรูของพระเจ้า แม้ว่าเราจะยังคงเป็นศัตรูกัน พระเจ้าก็ทรงแสดงความห่วงใยต่อเรา พระองค์ทรงส่งพระบุตรที่รักของพระองค์มาเป็นหนึ่งในพวกเรา ทรงเป็นบุตรของอาดัม ซึ่งเป็นบุตรของมนุษย์ พระบุตรของพระเจ้าทรงรับสภาพมนุษย์ในลักษณะที่ “ต่ำกว่าทูตสวรรค์หน่อยเดียว” ดังนั้น “โดยพระคุณของพระเจ้า พระองค์จึงได้ทรงชิมความตายเพื่อมนุษย์ทุกคน” (ฮีบรู 2:9ข) กล่าวอีกนัยหนึ่ง พระเยซูทรงรับเอาความหลงหายของเราไว้บนไม้กางเขน จากนั้น พระองค์ทรงคืนพระชนม์จากความตายเพื่อพิสูจน์ว่าคำสัญญาของพระเจ้าสำหรับเราไม่ถูกลืม การทรงเรียกของเราไม่ได้สูญเปล่า
คุณสามารถวางใจในสิ่งนี้ได้จนกว่าพระเยซูจะเสด็จกลับมาเพื่อทำให้ภารกิจสำเร็จ พระเจ้าพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงทำงานร่วมกันตลอดไป จะยังคงทรงเรียกคุณ ทรงดูแลคุณ ทรงค้นหาวิธีใหม่ๆ ที่จะร่วมมือกับคุณ พระองค์ทรงทำการในตัวคุณและผ่านคุณเพื่อประโยชน์ของการทรงสร้างของพระองค์ ไม่ใช่เพราะพระองค์จำเป็นต้องทำ แต่เพราะไม่มีสิ่งใดที่พระองค์ประสงค์จะทำมากกว่านั้น
เราอธิษฐาน: ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา พระนามของพระองค์ยิ่งใหญ่เพียงใดในโลกนี้ทั้งสิ้นโดยทางพระเยซูคริสต์ อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- ในอาชีพของคุณ เมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่คุณอยากทำมากกว่านี้
- เมื่อพิจารณาจากของประทานและความสามารถพิเศษที่คุณนำมาสู่การทรงเรียกของคุณ คุณมองเห็นพระสิริของพระเจ้าที่ทำงานในตัวคุณที่ไหน
- ใน 90 วันข้างหน้า คุณจะพัฒนาหนึ่งในของประทานเหล่านี้เพื่อให้บริการเพื่อนบ้านของคุณให้ดียิ่งขึ้นอย่างไร
© : Lutheran Hour Ministries
