สดุดี 100:3-5 – จงรู้เถิดว่า พระเยโฮวาห์ทรงเป็นพระเจ้า คือพระองค์เองที่ทรงสร้างเราทั้งหลาย และเราก็เป็นของพระองค์ เราเป็นประชากรของพระองค์ เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์ จงเข้าประตูของพระองค์ด้วยการโมทนา และเข้าบริเวณพระนิเวศของพระองค์ด้วยการสรรเสริญ จงถวายโมทนาขอบพระคุณพระองค์ จงถวายสาธุการแด่พระนามของพระองค์ เพราะพระเจ้าประเสริฐ ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์ และความสัตย์สุจริตของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
พระเจ้าทรงสร้างเรา เราเป็นของพระองค์ นั่นไม่ใช่แนวคิดที่ได้รับความนิยมในวัฒนธรรมปัจจุบันของเรา ไม่มีใครอยากตกอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้อื่น หรือต้องรับผิดชอบต่อใคร ผู้คนอยากถูกมองว่าเป็นคนที่สร้างตัวเองขึ้นมาและพึ่งพาตัวเองมากกว่า หลายคนจินตนาการว่าโลกวิวัฒนาการขึ้นมาเอง และมนุษย์ก็วิวัฒนาการไปพร้อมกับโลกที่เขาอาศัยอยู่ เขาอาจปฏิเสธคำกล่าวอ้างใดๆ ที่บอกว่ามีพระผู้สร้าง แล้วหันไปบูชาเทพเจ้าแห่งตนเองแทน ความคิดแบบนี้สะท้อนถึงคำอธิบายของอัครสาวกเปาโลเรื่องมนุษย์ที่ล้มลงและมีบาปว่า “เพราะว่าเขาได้เอาความจริงเรื่องพระเจ้ามาแลกกับความเท็จ และได้นมัสการและปรนนิบัติสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้างไว้แทนพระองค์ผู้ทรงสร้าง ผู้ซึ่งควรจะได้รับความสรรเสริญเป็นนิตย์ อาเมน” (โรม 1:25)
พวกเราที่เชื่อในพระเยซูคริสต์ยอมรับอย่างเต็มใจว่าพระเจ้าทรงสร้างเรา เราเป็นของพระองค์และเราพึ่งพาพระองค์ เราไม่เพียงแต่เป็นประชากรของพระองค์เท่านั้น แต่เรายังเป็นแกะของพระองค์ด้วย ซึ่งแนวคิดนี้ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนักเช่นกัน แกะมักไม่ถูกมองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งและพึ่งพาตนเองได้ แต่มักถูกมองว่ามีมารยาทอ่อนโยน เชื่องง่าย และหลงทางได้ง่าย แต่เราก็ยอมรับอย่างเต็มใจว่าเราเป็นแกะ และยิ่งไปกว่านั้นเรารักพระเยซูผู้เลี้ยงแกะของเรา พระองค์ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดี ผู้ซึ่งสละพระชนม์ชีพเพื่อช่วยเราให้รอด เราพึ่งพาพระองค์อย่างสิ้นเชิงเพื่อชีวิต การให้อภัย สันติสุข และความรอด เมื่อเราฟังความคิดที่ล่อลวงจากโลกรอบตัวเรา และหลงผิดไปจากวิถีทางอันชอบธรรมของผู้เลี้ยงแกะ พระองค์ก็ทรงเรียกเราให้กลับใจและให้อภัยบาปของเรา
เรามีความสุขที่ได้เป็นแกะ แม้ความคิดนั้นจะไม่เป็นที่นิยมในโลกนี้ก็ตาม และเรายิ่งมีความสุขมากขึ้นที่ได้อยู่ต่อหน้าพระผู้เลี้ยงของเรา พระองค์ทรงสถิตอยู่กับเราตลอดเวลา แต่เรามารวมตัวกับแกะด้วยกันในวันแรกของสัปดาห์เพื่อนมัสการพระเจ้าของเรา นั่นคือ วันที่พระเยซูผู้เลี้ยงของเราทรงคืนพระชนม์จากความตาย ดังนั้น ทุกวันอาทิตย์เราจึง “เข้าประตูของพระองค์ด้วยการขอบพระคุณ และเข้าบริเวณพระนิเวศของพระองค์ด้วยการสรรเสริญ” ที่นั่น เมื่อฟังพระวจนะของพระเจ้า เราได้ยินเสียงของพระผู้เลี้ยง เสียงที่เรารู้จักและรัก เราเรียนรู้ว่าพระผู้เลี้ยงของเราก็คือ ลูกแกะของพระเจ้าผู้ทรงถูกถวายบูชาเพื่อไถ่บาปของโลก เราชื่นชมยินดีในข่าวประเสริฐเรื่องการคืนพระชนม์ของพระองค์ พระผู้เลี้ยงที่ดีทรงเลี้ยงดูเราด้วยพระกายและพระโลหิตของพระองค์เองในพระกระยาหารมื้อสุดท้ายอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อหล่อเลี้ยงความเชื่อของเราและการอภัยบาปของเรา พระเยซูทรงไถ่เราด้วยพระโลหิตอันบริสุทธิ์และล้ำค่าของพระองค์ พระองค์ทรงยืนยันว่าเราเป็นของพระองค์ และเรามีความสุขที่ได้เป็นของพระองค์
เราอธิษฐาน: องค์พระเยซูเจ้า พระผู้เลี้ยงของข้าพระองค์ ข้าพระองค์มีความสุขที่ได้เป็นหนึ่งในแกะที่พระองค์ทรงรัก ขอทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ในการดูแลของพระองค์เถิด อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- ทำไมผู้คนจึงต่อสู้กับความคิดที่ว่าเขาได้รับการสร้างขึ้นโดยพระผู้สร้าง
- ความเชื่อในพระผู้สร้างส่งผลกระทบต่อการมองโลกและสิ่งที่อยู่ในโลกของคุณหรือไม่ อย่างไร
- จงบอกถึงวิธีการต่างๆ ที่พระผู้เลี้ยงที่ดีทรงนำทางเราและรักษาเราไว้ไม่ให้หลงเจิ่นไป
© : Lutheran Hour Ministries
