ฮีบรู 11:1, 8-11, 13-16 – ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ เป็นความรู้สึกมั่นใจว่าสิ่งที่ยังไม่ได้เห็นนั้นมีจริง … เพราะอับราฮัมมีความเชื่อ ฉะนั้นเมื่อพระเจ้าทรงเรียกให้ท่านออกเดินทางไปยังที่ซึ่งท่านจะรับเป็นมรดก ท่านได้เชื่อฟังและได้เดินทางออกไปโดยหารู้ไม่ว่าจะไปทางไหน เพราะความเชื่อของท่าน ท่านได้พำนักในแผ่นดินซึ่งพระเจ้าทรงสัญญาไว้นั้น คือได้พำนักในเต็นท์เป็นคนต่างด้าวดังอิสอัคและยาโคบซึ่งเป็นทายาทด้วยกัน ตามพระสัญญาอันเดียวกันนั้น ท่านได้เฝ้ารอคอยนครที่ตั้งบนรากฐาน ซึ่งพระเจ้าทรงเป็นนายช่างและทรงเป็นผู้สร้าง เพราะนางซาราห์มีความเชื่อ นางจึงได้รับพลังตั้งครรภ์เมื่อชรามากแล้ว เพราะนางถือว่าพระองค์ผู้ได้ทรงประทานพระสัญญานั้นทรงเป็นผู้สัตย์ซื่อ … คนเหล่านั้นได้ตายไปขณะที่มีความเชื่อเต็มที่ และไม่ได้รับสิ่งที่ได้ทรงสัญญาไว้ แต่เขาก็ได้เห็นและได้เตรียมรับไว้ตั้งแต่ไกล และรู้ดีว่าเขาเป็นคนแปลกถิ่นที่ท่องเที่ยวไปในโลก เพราะคนที่พูดอย่างนี้ก็แสดงให้เห็นชัดแล้วว่า เขากำลังแสวงหาเมืองที่จะได้เป็นของเขา ถ้าเขาคิดถึงบ้านเมืองที่เขาจากมานั้น เขาก็คงจะมีโอกาสกลับไปได้ แต่ความจริงเขาปรารถนาที่จะอยู่ในเมืองที่ประเสริฐกว่านั้น คือเมืองสวรรค์ เหตุฉะนั้นพระเจ้าจึงมิได้ทรงละอาย เมื่อเขาเรียกพระองค์ว่าเป็นพระเจ้าของเขา เพราะพระองค์ได้ทรงจัดเตรียมเมืองหนึ่งไว้สำหรับเขาแล้ว
ครอบครัวของข้าพเจ้าทั้งหมดเป็นผู้อพยพ สามีของข้าพเจ้าเป็นหนึ่งในผู้ลี้ภัยโดยทางเรือจากประเทศเวียดนาม กว่า 40 ปีที่ผ่านมาเขาเรียนรู้ที่จะรักประเทศใหม่ของตน
ถึงอย่างนั้น ข้าพเจ้าก็รู้ว่ามีบางครั้งที่เขาคิดถึงบ้านเกิด ภาพและเสียงของบ้าน แม้แต่กลิ่นต่างๆ ของบ้าน เราทุกคนต่างเข้าใจดีว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้คนเราคิดถึงบ้านอย่างไร แต่เราจะเรียกคนที่คิดถึงบ้านที่เขาไม่เคยไปเลยว่าอย่างไร
เราเรียกเขาว่า “คริสเตียน” ตามที่ผู้เขียนหนังสือฮีบรูกล่าวไว้ เพราะพระองค์ทรงชี้ให้เห็นสิ่งที่เราทุกคนรู้ดีอยู่ในใจ นั่นคือ โลกนี้ไม่ใช่บ้านของเรา แม้เราจะรักมันมากเพียงใดเราเป็น “คนต่างถิ่นและผู้ถูกเนรเทศบนโลก” เป็นผู้คนที่ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่อย่างแท้จริง และโลกก็รู้ดี ดังที่พระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า “ถ้าท่านทั้งหลายเป็นของโลก โลกก็จะรักท่านซึ่งเป็นของโลก แต่เพราะท่านไม่ใช่ของโลก เพราะเราได้เลือกท่านออกจากโลก เหตุฉะนั้น โลกจึงเกลียดชังท่าน” (ยอห์น 15:19)
พระองค์ทรงพูดถูกใช่ไหม ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่โลกเตือนเราทุกวันว่าเราไม่สอดคล้องกับโลก เราติดตามพระองค์ผู้ทรงรักศัตรู ผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อผู้ที่เกลียดชังพระองค์ และทรงคืนพระชนม์ในสามวันต่อมาเพื่อทรงเป็นบ่อเกิดแห่งชีวิตสำหรับทุกคนที่วางใจในพระองค์ เป็นของขวัญโดยไม่เรียกร้องสิ่งใดจากเรา สิ่งเหล่านี้ไม่สมเหตุสมผลในสายตาของโลกนี้ แต่ความรักอันอัศจรรย์เช่นนี้คือ รากฐานของโลกหน้า นั่นคือ ความรักของพระเจ้า ผู้ทรงทำให้เราเป็นลูกของพระองค์โดยความเชื่อในพระเยซูคริสต์
เราอธิษฐาน: ขอองค์พระเยซูเจ้าทรงรักษาจิตใจของข้าพระองค์ไว้กับพระองค์ และให้ตาของข้าพระองค์มุ่งไปที่แผ่นดินที่พระองค์ทรงสัญญาว่าจะนำเราไป อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- เมื่อไหร่ที่คุณเคยรู้สึกมากที่สุดว่าตัวเองไม่เหมาะกับที่นี่ จงยกตัวอย่าง
- ทำไมพระเยซูจึงไม่ทรงนำเราออกไปจากโลกนี้ในตอนนี้ ดู ยอห์น 15:26-27 และ ยอห์น 17:18-19
- อะไรคือความช่วยเหลือที่เรามีขณะที่เราอยู่ในโลกนี้ ให้ดูข้อพระคัมภีร์เดียวกัน
© : Lutheran Hour Ministries
