“อย่ายับยั้งการตีสอนเสียจากเด็ก ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย”

ไม้เรียวเมื่อถูกตีออกไปไม่ได้เป็นเหตุให้ผู้ที่ถูกตีนั้นต้องเสียชีวิตแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับทำให้ผู้ที่ถูกตีสอนได้รับความปลอดภัยในชีวิตและพ้นจากอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้ในชีวิต เพราะผู้ที่ใช้ไม้เรียวนั้นทราบดีว่าควรใช้กับผู้ใด ควรใช้เวลาใดและใช้เพื่อสิ่งใด ในอดีตที่ผ่านมาผู้เป็นครูบาอาจารย์มักจะใช้ไม้เรียวก็เพื่อกำกับดูแลบรรดาศิษย์ของตน ให้มีความเชื่อฟังให้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนและให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ก็เพื่อชีวิตและอนาคตของผู้เป็นศิษย์ทั้งหลาย เช่นกันผู้เป็นบิดามารดาผู้ที่รักบุตรของตนก็ใช้ไม้เรียวเพื่อเป็นเครื่องมือในการบอก ในการชี้ให้เห็นถึงคุณและโทษของสิ่งต่างๆ ก็เพื่อป้องกันภัยแก่บุตรของตน และเพื่ออนาคตที่ดีของบรรดาบุตรทั้งหลายนั่นเอง การตีสอนของบุคคลเหล่านี้ไม่ใช่การทำโทษโดยความโมโหร้ายด้วยอารมณ์แห่งความโกรธแค้นแต่อย่างใด แต่การตีสอนนั้นก็เพื่อชี้ให้เห็นว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ผิด เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เป็นสิ่งที่ควรแก้ไขให้ถูกต้อง ซึ่งทั้งหมดก็เพื่อขัดเกลาชีวิตของผู้ที่ถูกตีสอนนั้นให้ดีขึ้นเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นสำหรับตัวผู้ถูกตีสอน ดังนั้น การตีสอนจึงเกิดจากการห่วงใย เกิดจากความรักความปรารถนาดีที่มีต่อผู้ที่ถูกตีสอนนั่นเอง

ข้าแต่พระเจ้า ในชีวิตของข้าพระองค์ก็ไม่ต่างกับเด็กๆ ผู้เป็นบุตรของพระองค์ หรือศิษย์ผู้ขาดความรู้ความเข้าใจอันแท้จริง ซึ่งในบางครั้งพระองค์ก็ทรงโปรดเมตตาตีสอนข้าพระองค์ก็เพื่อให้ข้าพระองค์ได้ทราบถึงทางดีทางที่ถูกต้องและชอบธรรมของพระองค์นั่นเอง ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์สำหรับการตีสอนของพระองค์ที่มายังข้าพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรัก ทรงห่วงใยข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอบคุณพระองค์ขอให้ข้าพระองค์ได้เรียนรู้และเข้าใจในน้ำพระทัยของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงตีสอน ขอให้ข้าพระองค์ได้ปรับเปลี่ยนปรับปรุงชีวิตของข้าพระองค์ให้ถูกต้องตามพระประสงค์และน้ำพระทัยของพระองค์ได้ด้วยเถิด เพื่อให้การตีสอนนั้นจะไม่มาถึงข้าพระองค์อีกต่อไปเพื่อให้การตีสอนที่เกิดขึ้นนั้นจะทำให้ข้าพระองค์ดำเนินอยู่ในทางชอบธรรมของพระองค์อย่างถูกต้องตลอดไป ข้าพระองค์กราบทูลและทูลขอต่อพระองค์ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน

อย่ายับยั้งการตีสอนเสียจากเด็ก ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย – สุภาษิต 23:13