กันดารวิถี 9:18, 20 – คนอิสราเอลออกเดินตามพระดำรัสของพระเจ้า และเขาตั้งค่ายตามพระดำรัสของพระเจ้า ตราบใดที่เมฆพักอยู่เหนือพลับพลาเขาก็ยังตั้งค่ายอยู่ … บางทีเมฆอยู่เหนือพลับพลาน้อยวัน ตามพระดำรัสของพระเจ้าเขาก็ยังอยู่ในค่าย แล้วตามพระดำรัสของพระเจ้าเขาก็ยกออกเดินทาง
ข้าพเจ้าเติบโตมาในครอบครัวทหาร เราย้ายบ้านถึง 11 ครั้งก่อนที่ข้าพเจ้าจะจบมัธยมปลาย บางครั้งการย้ายบ้านก็น่าตื่นเต้น บางครั้งก็เสียใจที่ต้องทิ้งบ้านเก่าและคนรู้จักไป และข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรรอเราอยู่ในบ้านใหม่ แต่ที่ไหนสักแห่งระหว่างการย้ายครั้งที่เก้า บนทางหลวงสายมิดเวสต์ ข้าพเจ้าก็เพิ่งนึกขึ้นได้ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากแม่ปลุกเร้าเราให้เล่นเกม “ตัวอักษร” รอบใหม่ที่น่าตื่นเต้นอีกครั้ง คุณเคยเล่นกันไหม มันเหมือนการแข่งกันตั้งแต่ A ถึง Z โดยคุณต้องหาตัวอักษรให้ครบทั้ง 26 ตัวบนป้ายจราจร เช่น “H” คือทางหลวง (highway) “I” คือฉัน (I-Hop) และ “J” คือเมือง Junction City และอื่นๆ ข้าพเจ้าจำไม่ได้ว่าใครชนะในรอบนั้น (น่าจะเป็นแม่) แต่จำได้ว่าข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนอยู่บ้านที่นั่นขณะอยู่บนถนน เรายังอยู่ในระหว่างการเดินทาง แต่ไม่รู้ยังไงข้าพเจ้าอยู่ที่บ้านแล้ว
บางทีคุณอาจเคยอยู่ที่อยู่เดียวมาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายแล้วเราทุกคนก็ต้องย้ายบ้าน ไม่ว่าจะข้ามประเทศ ข้ามมหาสมุทร หรือข้ามถนน เมื่อเราย้ายบ้าน เรามักจะไม่รู้เลยว่าเรากำลังเผชิญกับอะไร แต่เราเริ่มต้นใหม่ เติบโต และกลายเป็นคนใหม่ และถ้าเราไม่เคยย้าย ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่เคยถูกบังคับให้ปรับตัว เราก็จะนิ่ง แข็งทื่อ และติดกับที่ และบางครั้งวิธีแก้ไขที่ดีที่สุดก็คือ การลุกขึ้นมาเคลื่อนไหว ดังที่นักกายภาพ บำบัดกล่าวไว้ว่า “การเคลื่อนไหวคือยา” หรือ “การเคลื่อนไหวคือโลชั่น”
ผู้คนในพระคัมภีร์มักจะเดินทางอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นทางตะวันออกของสวนเอเดน ออกจากอียิปต์มุ่งหน้าสู่ดินแดนแห่งพันธสัญญา จากไม้กางเขนที่ผ่านกรุงเยรูซาเล็มไปเล็กน้อย จากอุโมงค์ฝังศพที่ว่างเปล่า ซึ่งพระเยซูผู้ทรงคืนพระชนม์ได้ทรงส่งมาเพื่อเป็นพยานของพระองค์ในแคว้นยูเดียและสะมาเรียไปจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลก พระเจ้าทรงดูเหมือนจะไม่เคยปล่อยให้ประชากรของพระองค์อยู่นิ่งเฉย อย่างน้อยก็นิ่งไม่นาน แต่การเดินทางที่พระเจ้าทรงห่วงใยมากที่สุดนั้นไม่ใช่ทางภูมิศาสตร์ หากแต่เป็นความสัมพันธ์ พระเจ้าทรงสร้างเราให้เคลื่อนตัวเข้าหาพระองค์ด้วยความเชื่อ ความเชื่อที่พระองค์ทรงประทานให้เป็นของขวัญ พระเจ้าทรงสร้างเราให้เคลื่อนตัวเข้าหาเพื่อนบ้านด้วยความรัก เป็นความรักแบบเดียวกับที่พระองค์ทรงประทานให้เรา แม้ในยามที่เราติดอยู่ในบาป การเดินทางที่เราแต่ละคนถูกเรียกให้ก้าวเดิน คือจากจุดจบของการมีความเชื่อในตนเอง หรือในสิ่งมีชีวิตที่มีขอบเขตจำกัดอื่นๆ ไปสู่ขอบเขตอันกว้างไกลของการไว้วางใจในพระผู้สร้างของเรา ดำเนินตามการทรงนำของพระองค์ และรักอย่างที่พระองค์ทรงรัก และยานพาหนะ เครื่องมือในการขนส่ง หนทางที่จะไปถึงที่นั่น คือพระวจนะ พระเยซูผู้ทรงเป็นพระวาทะของพระเจ้า ผู้ทรงตั้งเต็นท์และพลับพลาของพระองค์ไว้ท่ามกลางพวกเรา (ดู ยอห์น 1:14)
ในการแปลความพระคัมภีร์ข้อนี้ในวันนี้ คุณอาจสังเกตเห็นว่าวลี “พระดำรัสของพระเจ้า” ถูกกล่าวซ้ำถึงสี่ครั้ง ในต้นฉบับภาษาฮีบรู วลีนั้นคือ “พระโอษฐ์ของพระเจ้า” ไม่ใช่ด้วยพระบัญชา แต่ด้วยพระโอษฐ์ของพระเจ้าที่เขาเคลื่อนไหว วลีนี้รวมถึงพระบัญชาต่างๆ แต่ยังมีมากกว่านั้น เสียงของพระเจ้ากับประชากรของพระองค์บนเส้นทางผ่านถิ่นทุรกันดารยังเป็นการรับรองและการให้อภัยอีกด้วย นั่นคือไฟชำระล้าง พระสัญญาแห่งการชำระล้าง คำเชิญอันอ่อนโยน
เราอธิษฐาน: พระเยซูเจ้าข้า เราจะไปหาใครได้เล่า พระองค์ทรงมีถ้อยคำแห่งชีวิตนิรันดร์ อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- ถ้าคุณจะเขียนเรื่องสั้นเกี่ยวกับการย้ายบ้านที่น่าจดจำ คุณจะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไร
- ในพระคัมภีร์ คุณคิดว่าทำไมพระเจ้าจึงทรงให้ผู้คนของพระองค์ย้ายบ้านอยู่บ่อยครั้ง
- คุณมีพระวจนะของพระเจ้าในพระคัมภีร์ที่ช่วยให้คุณรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนหรือไม่
© : Lutheran Hour Ministries
