กันดารวิถี 8:23-26 – พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เรื่องนี้เกี่ยวกับคนเลวี ให้คนเลวีที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบห้าปีขึ้นไป เข้าไปปฏิบัติงานในเต็นท์นัดพบ พออายุได้ห้าสิบปีให้เขาหยุดปฏิบัติไม่ต้องทำงานต่อไป แต่ให้เขาช่วยพี่น้องในเต็นท์นัดพบดูแลการงาน ไม่ต้องลงมือทำเอง เจ้าจงกระทำเช่นนี้แก่คนเลวีเมื่อกำหนดงานให้เขา”
“ข้าพเจ้ารอไม่ไหวแล้วที่จะได้…” จำได้ไหมที่พูดคำเหล่านั้น บางทีคุณอาจจะยังพูดอยู่ แต่ตอนเด็กๆ คุณแทบรอไม่ไหวที่จะได้ขี่จักรยานข้ามถนนและวนรอบตึก คุณแทบรอไม่ไหวที่จะไปค่ายกับเพื่อนสนิท แม้จะเป็นเพียงเต็นท์หลังบ้านก็ตาม และแน่นอน คุณแทบรอไม่ไหวที่จะได้ใบขับขี่และเริ่มขับรถ ถึงแม้ว่าจะต้องขับรถมินิแวนของครอบครัวไปส่งน้องสาวเรียนเปียโนก็ตาม ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ ก็มีบางอย่างที่เรากำลังรอคอยที่จะทำ
นั่นก็ตรงกับข้อพระคัมภีร์ของเราในวันนี้ ในกันดารวิถีบทที่ 8 โมเสสบันทึกคำแนะนำของพระเจ้าสำหรับช่วงวัยต่างๆ ของการรับใช้จากชายในเผ่าเลวี พวกเขาต้องดูแลเต็นท์นัดพบที่ใช้นมัสการพระเจ้า มีการแบ่งช่วงอายุออกเป็นสามกลุ่ม คือกลุ่มอายุต่ำกว่า 25 ปี กลุ่มอายุ 25-50 ปี และกลุ่มอายุมากกว่า 50 ปี อาจดูเหมือนว่ากลุ่มอายุกลางๆ คือ 25-50 ปีจะเป็นกลุ่มอายุที่สำคัญ แต่ทุกช่วงวัยล้วนมีจุดประสงค์ พระเจ้าไม่ได้ให้เราทำอะไรเลยนอกจากรอคอยในช่วงวัยแรกเริ่ม และแน่นอนว่าพระองค์ไม่ทรงปล่อยให้เราอยู่โดยไม่ทำอะไรเลยในช่วงสูงวัย มีบางสิ่งบางอย่างสำหรับเราทุกคนเสมอ
ดูเหมือนกับการที่เรารอคอยที่จะทำอะไรซึ่งมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าที่เคยทำมา ถ้าคุณปั่นจักรยานรอบเมืองหรือแม้แต่รอบตึกไม่ได้ คุณจะขายจักรยานทิ้งหรือเอาไปวางไว้ที่มุมโรงรถหรือ ไม่หรอก คุณคงเป็นเหมือนพี่ชายกับพี่สาวที่อยู่ห่างจากบ้านเราไปสองบ้าน แม่ของเขาที่ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีปล่อยให้เขาปั่นจักรยานจากทางเข้าบ้านของเธอ 200 ฟุต ขึ้นไปยังทางเข้าบ้านที่กว้างของเราซึ่งเขาสามารถตีโค้งและขี่กลับบ้านได้ เขายังขี่ไปบนถนนไม่ได้ แต่เขากลับรถบนถนนบ้านของเราได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว และเราก็ชอบดูเขาขี่ไปมาจริงๆ
ฉะนั้น หากตอนนี้คุณยังไม่ถึงจุดสูงสุดของการรับใช้ คุณจะทำอย่างไรได้ อย่าสิ้นหวังเลย อย่าหยุดเลย ถ้าคุณยังหนุ่มแน่น จงเติบโตในความเชื่อและการรับใช้ของคุณ จงรับภาระหน้าที่ที่เข้ามา แม้จะดูเล็กน้อยก็ตาม จงระลึกถึงความจริงอันวิเศษที่ว่า “จงซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กน้อย จงซื่อสัตย์ในสิ่งใหญ่” จงจำไว้ว่าพระเยซู “มิได้มาเพื่อรับการปรนนิบัติ แต่ท่านมาเพื่อจะปรนนิบัติเขา และประทานชีวิตของท่านให้เป็นค่าไถ่คนเป็นอันมาก” (มัทธิว 20:28ข) หากพระองค์ผู้ทรงเป็นกษัตริย์เหนือกษัตริย์ทั้งหลายทรงทำงานเป็นช่างไม้ เราจะอยู่ว่างงานได้อย่างไรในทุกช่วงวัย
ฉะนั้น เมื่อยังหนุ่มแน่นก็มีเรื่องให้ทำมากมาย เมื่อเราอายุมากขึ้น ก็ยังไม่มีอะไรหยุดอยู่ ดังที่พระคัมภีร์กล่าวไว้เกี่ยวกับผู้ที่มีอายุมากกว่า 50 ปี พวกเขาจะต้องทำหน้าที่เฝ้ายามในเต็นท์นัดพบ ในภาษาของเราอาจหมายถึงสมาชิกที่มานมัสการแต่เช้า ชงกาแฟ ทักทายผู้ที่มาถึง และอยู่ต่ออีกหน่อยเพื่อพูดคุยกับผู้มาเยี่ยมและฟังเรื่องราวของพวกเขา และสัปดาห์หน้า เขาจะมองหาผู้ที่แบ่งปันเรื่องราวกับคุณในสัปดาห์ก่อนนั้น และถามว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง จงจดจำเรื่องราวที่แบ่งปันไว้ คุณจะทำให้วันของใครบางคนสดใสขึ้นได้เมื่อคุณนึกถึงเขา
มีสิ่งต่างๆ มากมายให้เราทำในทุกช่วงวัยของชีวิต คุณไม่ได้เด็กหรือแก่เกินไป และแม้กระทั่งในช่วงวัยที่รุ่งเรืองที่สุด คุณก็ไม่ได้ยุ่งเกินกว่าจะรับงานที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้คุณ จงอธิษฐานขอพลังในการทำงานที่คุณรู้จัก จงอธิษฐานขอให้ดวงตาของคุณมองเห็นงานที่รอคอยคุณอยู่ จงอธิษฐานขอความอดทนที่จะทำให้งานที่คุณได้เริ่มต้นนั้นสำเร็จลุล่วง ในท้ายที่สุด ไม่ใช่การกระทำของเรา แต่พระเจ้าผู้ทรงเริ่มต้นงานดีในตัวเราจะทรงทำให้สำเร็จในวันของพระเยซูคริสต์ (ดู ฟีลิปปี 1:6) ขอพระพรจงมีแก่คุณเมื่อคุณพบงานนั้นและทำให้แผนการของพระเจ้าสำเร็จ ดังที่เปาโลเขียนไว้ในเอเฟซัส 2:10 ว่า “เพราะว่าเราเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ที่ทรงสร้างขึ้นในพระเยซูคริสต์เพื่อให้ประกอบการดี ซึ่งพระเจ้าได้ทรงดำริไว้ล่วงหน้าเพื่อให้เรากระทำ”
เราอธิษฐาน: พระบิดาแห่งฟ้าสวรรค์ ขอบพระคุณพระองค์สำหรับของประทานที่พระองค์ทรงมอบแก่เรา และโอกาสที่เราจะได้ใช้ของประทานเหล่านั้นไปตลอดชีวิต ขอทรงมอบกำลังและจิตวิญญาณอันมั่นคงแก่เราเพื่อใช้ของประทานเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น และเพื่อเป็นการขอบพระคุณพระองค์ เราอธิษฐานในพระนามพระเยซู อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- คุณอยู่ในช่วงอายุใด คุณพบสิ่งที่ควรทำเพื่อรับใช้พระเจ้าและอวยพรผู้อื่นหรือไม่
- พระเยซูทรงวางแบบอย่างอันสำคัญยิ่งในการรับใช้ผู้อื่นในละแวกบ้านและชุมชนของเราอย่างไร
- อธิษฐานขอการทรงนำจากพระเจ้าในสิ่งที่คุณทำได้ และจงไวต่อการทรงนำของพระองค์
© : Lutheran Hour Ministries
