ปฐมกาล 4:1ก, 2ข, 5ข-7, 8ข-9ก, 10ข, 12ข-14-15 – ฝ่ายชายนั้นสมสู่อยู่กับเอวาภรรยาของตน นางก็ตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชื่อคาอิน … ต่อมานางก็ให้กำเนิดน้องชายของเขาชื่ออาแบล … คาอินก็โกรธแค้นนัก หน้าบูดบึ้งอยู่ พระเจ้าจึงตรัสถามคาอินว่า “เจ้าโกรธเคืองหน้าบูดบึ้งอยู่ทำไม ถ้าเจ้าทำดี เราก็จะพอใจรับเจ้ามิใช่หรือ ถ้าเจ้าทำไม่ดี บาปก็หมอบอยู่ที่ประตู อยากตะครุบเจ้า เจ้าจะต้องเอาชนะบาปนั้นให้ได้” … คาอินก็โถมเข้าฆ่าอาแบลน้องชายของตนเสีย พระเจ้าตรัสถามคาอิน … “เจ้าทำอะไรไป โลหิตของน้องเจ้าส่งเสียงร้องฟ้องขึ้นมาจากดิน … เจ้าจะต้องหลบหนีและพเนจรไปในโลก” ฝ่ายคาอินทูลพระเจ้าว่า “โทษของข้าพระองค์หนักเหลือที่ข้าพระองค์จะทนได้ ดูเถิด วันนี้พระองค์ทรงขับไล่ข้าพระองค์ออกจากที่ดินพ้นจากพระพักตร์พระองค์ไป … ใครพบข้าพระองค์ก็จะฆ่าข้าพระองค์เสีย” พระเจ้าตรัสแก่คาอินว่า “ไม่ได้ ผู้ใดฆ่าคาอิน จะมีโทษเจ็ดเท่า” แล้วพระเจ้าทรงทำเครื่องหมายไว้ที่ตัวคาอิน เพื่อว่าเมื่อใครพบจะได้ไม่ฆ่า
เรื่องราวทั้งหมดนี้แปลกประหลาด คาอินรู้ได้อย่างไรว่าพระเจ้าไม่ยอมรับเครื่องบูชาของเขา เรื่องราวนี้ไม่ได้บอกเรา
ถึงกระนั้น ไม่ว่าเขาจะรู้หรือไม่ คาอินก็ยังคงโกรธอยู่ดี และพระเจ้าตรัสกับคาอิน ทรงเตือนให้เขาเปลี่ยนพฤติกรรม แต่คาอินฟังหรือเปล่า ข้าพเจ้าหมายถึงว่า ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ยินพระเจ้าตรัสกับคุณจริงๆ! ข้าพเจ้าหวังว่าเขาจะใส่ใจสักนิด แต่เปล่าเลย คาอินหนีไปฆ่าน้องชายของตัวเอง
และที่แปลกยิ่งกว่านั้น พระเจ้าตรัสกับคาอินอีกครั้ง! เพราะอะไรหรือ เขาเป็นฆาตกรไปแล้ว ทำไมพระเจ้ายังไม่ยอมเลิกราจากเขา
แต่เห็นได้ชัดว่าพระองค์ไม่ได้ทำเช่นนั้น พระองค์ทรงพิพากษาเขา แต่เมื่อคาอินเริ่มคร่ำครวญ พระเจ้าก็ทรงเมตตาเขา พระองค์ทรงประทับตราลงบนตัวเขา เพื่อป้องกันไม่ให้ใครฆ่าเขาในอนาคต แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่คาอินสมควรได้รับก็ตาม
ไม่ว่าเครื่องหมายนั้นจะเป็นเช่นไร มันก็ปกป้องคาอินจากสิ่งเลวร้ายที่สุดที่เขาสมควรได้รับ เครื่องหมายนั้นยังทำสิ่งอื่นๆ อีกด้วย เช่น ทำหน้าที่เตือนใจคาอินทุกวันว่าพระเจ้ายังคงห่วงใยเขา พระเจ้าไม่ต้องการให้เขาตาย และยังคงแสดงความเมตตาต่อเขาอยู่ และเครื่องหมายนี้ยังทำให้เรื่องราวของพระเจ้าองค์เดียวที่แท้จริงยังคงดำรงอยู่ในครอบครัวที่คาอินครอบครองในที่สุด เพราะไม่มีใครมองเครื่องหมายนั้นได้โดยไม่ถามว่าหมายถึงอะไร และมันมาอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงได้ยินเรื่องราวของพระเจ้า ทั้งการพิพากษาและพระเมตตาของพระองค์
เราเองก็มีเครื่องหมายเช่นเดียวกับคาอิน ไม่ใช่เครื่องหมายที่มองเห็นได้ ยกเว้นเมื่อมันถูกประทับบนตัวเราครั้งแรก นั่นคือเครื่องหมายแห่งการรับบัพติศมาของเรา นี่คือของประทานจากพระเจ้าที่ทรงทำเครื่องหมายเราในฐานะคนที่ทำผิด ใช่แล้ว แต่ยังรวมถึงคนที่พระเจ้าทรงให้อภัยและทรงเมตตาด้วย เราถูกทำเครื่องหมายไว้เพื่อชีวิต ไม่ใช่เพื่อความตาย และเรามีของประทานนี้เพราะพระเยซู พระผู้ช่วยให้รอดของเราผู้ทรงรับบาปและการกระทำผิดของเราไว้กับพระองค์เอง ทรงปลดปล่อยเราจากสิ่งเหล่านั้น พระองค์ทรงนำบาปและการกระทำผิดของเราไปที่กางเขน ที่ซึ่งพระองค์ทรงทำลายมันตลอดไปโดยการทนทุกข์ทรมาน ความตาย และการคืนพระชนม์ของพระองค์เอง พระองค์ทรงนำเรากลับคืนสู่พระเจ้า ในฐานะผู้ที่ได้รับการอภัยและคืนดีกันแล้ว ซึ่งถูกทำเครื่องหมายไว้เพื่อชีวิต ไม่ใช่ความตาย และเพราะอะไร ก็เพราะพระองค์ทรงรักเรา
เราอธิษฐาน: องค์พระผู้เป็นเจ้าที่รัก ขอบพระคุณสำหรับเครื่องหมายที่ทำให้เราเป็นคนของพระองค์ อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- คุณคิดว่าคาอินเห็นคุณค่าของเครื่องหมายของเขา หรือเขาเกลียดมัน
- ทำไมคุณคิดอย่างนั้น
- แล้วเรื่องพิธีบัพติศมาล่ะ คุณดีใจกับพิธีนี้ไหม เพราะอะไร
© : Lutheran Hour Ministries
