“ทั้งอย่าพูดหยาบคาย พูดเล่นไม่เป็นเรื่อง และพูดตลกหยาบโลนเกเร ซึ่งเป็นการไม่สมควร แต่ให้ขอบพระคุณดีกว่า”

โบราณกล่าวว่า พูดดีเป็นศรีแก่ปาก ซึ่งหมายถึงการพูดจาดีเป็นมงคลแก่ตัวเอง ส่วนพูดมากปากอาจมีสี คือคำเตือนว่าการพูดมากเกินไป พูดพล่อยๆ หรือพูดไม่คิด อาจนำความเดือดร้อนหรือปัญหามาสู่ตัวเองได้ สุภาษิตนี้สอนให้ใช้สติคิดก่อนพูด เพื่อให้การพูดนำสิ่งดีๆ มาให้แทนที่จะนำภัยมาให้ ดังนั้น การพูดจาดี อ่อนหวาน และสุภาพจะทำให้เป็นที่รักใคร่และเป็นสิริมงคลแก่ตัว แต่หากพูดมากเกินไป พูดโดยไม่คิด หรือพูดจาไม่ดี อาจนำความเดือดร้อนมาให้ตนเองและคนอื่นได้ ดังนั้น ควรมีสติและคิดให้รอบคอบก่อนพูดเสมอ แทนที่จะพูดแล้วค่อยคิด ซึ่งพระวจนะของพระเจ้าก็ได้ย้ำเตือนมนุษย์ทุกคนในการพูดไว้เช่นกัน โดยเฉพาะการพูดในสิ่งดีที่สุดนั้นก็คือ การกล่าวหรือพูดว่าขอบพระคุณพระเจ้าในทุกกรณีนั่นเอง

ข้าแต่พระเจ้า ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ขอพระองค์ทรงโปรดเมตตาควบคุมดูแลชีวิตจิตใจและจิตวิญญาณของข้าพระองค์ด้วยเถิด โดยเฉพาะปากและลิ้นของข้าพระองค์ที่สามารถกล่าวหรือพูดสิ่งใดก็ได้ตามใจปรารถนานั้น ขอพระองค์ทรงให้ลิ้นและปากของข้าพระองค์ที่จะมีคำพูดในการสรรเสริญพระองค์ในทุกๆ สิ่งที่ได้พบเจอ ได้สัมผัส ได้ยินได้ฟัง ขอให้ทุกคำพูดของข้าพระองค์นำมาซึ่งการถวายพระเกียรติแด่พระองค์ ขอให้ทุกคำที่ออกมาจากปากของข้าพระองค์เป็นที่หนุนจิตชูใจ เป็นความหวังกำลังใจแก่ทุกคนที่ได้ยินได้ฟัง โดยเฉพาะคำพยานเรื่องข่าวประเสริฐในพระองค์ ข้าพระองค์ทูลขอการทรงนำจากพระองค์ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน

ทั้งอย่าพูดหยาบคาย พูดเล่นไม่เป็นเรื่อง และพูดตลกหยาบโลนเกเร ซึ่งเป็นการไม่สมควร แต่ให้ขอบพระคุณดีกว่า – เอเฟซัส 5:4