Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

กันดารวิถี 8:23-26 – พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เรื่องนี้เกี่ยวกับคนเลวี ให้คนเลวีที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบห้าปีขึ้นไป เข้าไปปฏิบัติงานในเต็นท์นัดพบ พออายุได้ห้าสิบปีให้เขาหยุดปฏิบัติไม่ต้องทำงานต่อไป แต่ให้เขาช่วยพี่น้องในเต็นท์นัดพบดูแลการงาน ไม่ต้องลงมือทำเอง เจ้าจงกระทำเช่นนี้แก่คนเลวีเมื่อกำหนดงานให้เขา” “ข้าพเจ้ารอไม่ไหวแล้วที่จะได้…” จำได้ไหมที่พูดคำเหล่านั้น บางทีคุณอาจจะยังพูดอยู่ แต่ตอนเด็กๆ คุณแทบรอไม่ไหวที่จะได้ขี่จักรยานข้ามถนนและวนรอบตึก คุณแทบรอไม่ไหวที่จะไปค่ายกับเพื่อนสนิท แม้จะเป็นเพียงเต็นท์หลังบ้านก็ตาม และแน่นอน คุณแทบรอไม่ไหวที่จะได้ใบขับขี่และเริ่มขับรถ ถึงแม้ว่าจะต้องขับรถมินิแวนของครอบครัวไปส่งน้องสาวเรียนเปียโนก็ตาม ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ ก็มีบางอย่างที่เรากำลังรอคอยที่จะทำ นั่นก็ตรงกับข้อพระคัมภีร์ของเราในวันนี้ ในกันดารวิถีบทที่ 8 โมเสสบันทึกคำแนะนำของพระเจ้าสำหรับช่วงวัยต่างๆ ของการรับใช้จากชายในเผ่าเลวี พวกเขาต้องดูแลเต็นท์นัดพบที่ใช้นมัสการพระเจ้า มีการแบ่งช่วงอายุออกเป็นสามกลุ่ม…

Continue reading

2 ทิโมธี 1:1ก, 2ก, 4ข-6, 8-9ก, 10-14 – เปาโล … ถึง ทิโมธี บุตรที่รักของเรา … ข้าพเจ้าก็ปรารถนาทั้งวันทั้งคืนที่จะได้พบท่าน ซึ่งจะทำให้ข้าพเจ้ายินดีอย่างยิ่ง ข้าพเจ้าระลึกถึงความเชื่ออย่างจริงใจของท่าน อันเป็นความเชื่อซึ่งเมื่อก่อนได้มีอยู่ในโลอิสยายของท่าน และในยูนีสมารดาของท่าน และบัดนี้ข้าพเจ้าเชื่อว่ามีอยู่ในท่าน อันของประทานของพระเจ้าซึ่งมีอยู่ในท่าน โดยที่ข้าพเจ้าได้เอามือวางบนท่านนั้น ขอเตือนว่าท่านจงกระทำให้รุ่งเรืองขึ้น … จงมีส่วนในการยากลำบาก เพื่อเห็นแก่ข่าวประเสริฐ โดยอาศัยฤทธิ์เดชแห่งพระเจ้า ผู้ทรงช่วยเราให้รอด … และบัดนี้ได้ทรงสำแดงให้ประจักษ์…

Continue reading

สดุดี 40:1-3 – ข้าพเจ้าได้เพียรรอคอยพระเจ้า พระองค์ทรงเอนพระองค์ลงฟังคำร้องทูลของข้าพเจ้า พระองค์ทรงฉุดข้าพเจ้าขึ้นมาจากหลุมอันน่าสลด ออกมาจากเลนตมแล้ววางเท้าของข้าพเจ้าลงบนศิลา กระทำให้ย่างเท้าของข้าพเจ้ามั่นคง พระองค์ทรงบรรจุเพลงใหม่ในปากข้าพเจ้าเป็นบทเพลงสรรเสริญพระเจ้าของเรา คนเป็นอันมากจะเห็นและเกรงกลัวและวางใจในพระเจ้า คำสดุดีแห่งการขอบพระคุณและสรรเสริญบทนี้เริ่มต้นจากหลุมมรณะและแอ่งโคลน ไม่ว่าความทุกข์ยากที่แท้จริงของท่านจะเป็นเช่นไร ผู้เขียนสดุดีก็รู้สึกเหมือนติดกับดัก ราวกับอยู่ในหลุม หรือจมลงไปในแอ่งโคลน แต่ท่านรอคอยอย่างอดทนและอธิษฐานขอความช่วยเหลือ จากนั้นพระเจ้าทรงยกท่านขึ้นและวางท่านลงบนศิลาที่มั่นคง ผู้เขียนสดุดีตอบสนองต่อการช่วยกู้ของตนด้วยบทเพลงสรรเสริญพระเจ้าบทใหม่ เมื่อผู้อื่นได้ยินบทเพลงและเห็นฤทธานุภาพของพระเจ้าในการช่วยกู้ เขาก็เริ่มวางใจในพระเจ้าเช่นกัน ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้เริ่มต้นจากหลุมมรณะและจบลงด้วยการช่วยกู้ การสรรเสริญ และการเป็นพยาน ข้อพระคัมภีร์สดุดีเหล่านี้ทำให้เราเห็นภาพล่วงหน้าถึงพระราชกิจแห่งความรอดของพระผู้เป็นเจ้าของเรา พระเจ้าผู้ทรงช่วยกู้และทรงช่วยให้รอดพ้นทรงยอมให้พระองค์เองติดอยู่ในหลุมมรณะ พระองค์ทรงถูกศัตรูกล่าวหาว่ากระทำความผิดทั้งที่พระองค์ไม่ได้ทรงกระทำ พระองค์จึงจมอยู่ในบึงแห่งความเกลียดชัง พระเยซูเสด็จลงสู่หลุมมรณะเพื่อเรา ด้วยความรักที่อดทนและเต็มพระทัย พระองค์ทรงทนทุกข์ทรมานบนไม้กางเขน…

Continue reading

สดุดี 100:3-5 – จงรู้เถิดว่า พระเยโฮวาห์ทรงเป็นพระเจ้า คือพระองค์เองที่ทรงสร้างเราทั้งหลาย และเราก็เป็นของพระองค์ เราเป็นประชากรของพระองค์ เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์ จงเข้าประตูของพระองค์ด้วยการโมทนา และเข้าบริเวณพระนิเวศของพระองค์ด้วยการสรรเสริญ จงถวายโมทนาขอบพระคุณพระองค์ จงถวายสาธุการแด่พระนามของพระองค์ เพราะพระเจ้าประเสริฐ ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์ และความสัตย์สุจริตของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์ พระเจ้าทรงสร้างเรา เราเป็นของพระองค์ นั่นไม่ใช่แนวคิดที่ได้รับความนิยมในวัฒนธรรมปัจจุบันของเรา ไม่มีใครอยากตกอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้อื่น หรือต้องรับผิดชอบต่อใคร ผู้คนอยากถูกมองว่าเป็นคนที่สร้างตัวเองขึ้นมาและพึ่งพาตัวเองมากกว่า หลายคนจินตนาการว่าโลกวิวัฒนาการขึ้นมาเอง และมนุษย์ก็วิวัฒนาการไปพร้อมกับโลกที่เขาอาศัยอยู่ เขาอาจปฏิเสธคำกล่าวอ้างใดๆ ที่บอกว่ามีพระผู้สร้าง แล้วหันไปบูชาเทพเจ้าแห่งตนเองแทน ความคิดแบบนี้สะท้อนถึงคำอธิบายของอัครสาวกเปาโลเรื่องมนุษย์ที่ล้มลงและมีบาปว่า “เพราะว่าเขาได้เอาความจริงเรื่องพระเจ้ามาแลกกับความเท็จ และได้นมัสการและปรนนิบัติสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้างไว้แทนพระองค์ผู้ทรงสร้าง…

Continue reading

มัทธิว 17:1-3, 5ข – ครั้นล่วงไปได้หกวันแล้ว พระเยซูทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องของยากอบขึ้นภูเขาสูงแต่ลำพัง แล้วพระกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา พระพักตร์ของพระองค์ก็ทอแสงเหมือนแสงอาทิตย์ ฉลองพระองค์ก็ขาวผ่องดุจแสงสว่าง โมเสสและเอลียาห์ก็มาปรากฏแก่พวกสาวกเหล่านั้น กำลังเฝ้าสนทนากับพระองค์ … เมฆสุกใสมาปกคลุมเขาไว้ แล้วมีพระสุรเสียงออกมาจากเมฆนั้นว่า “ท่านผู้นี้เป็นบุตรที่รักของเรา เราชอบใจ ท่านผู้นี้มาก จงเชื่อฟังท่านเถิด” ช่างเป็นประสบการณ์ที่พิเศษที่ได้เห็นพระเยซูในพระสิริอันรุ่งโรจน์ของพระองค์ และได้ยินเสียงพระเจ้าทรงตรัสจากสวรรค์ ไม่น่าสงสัยเลยที่พวกสาวกตกใจกลัว ข้าพเจ้าสงสัยว่า เขามองดูพระเยซูด้วยมุมมองใหม่หรือไม่หลังจากนั้น โดยจำได้ถึงพระสิริที่ซ่อนอยู่ในชายที่เงียบสงบผู้นี้ซึ่งมีสายตาที่เหนื่อยอ่อนและเท้าเปื้อนฝุ่น เขารู้ดีว่าอะไรทำให้พระองค์ทรงเหนื่อยล้าและมอมแมม เพราะการเอาพระทัยใส่ประชากรของพระเจ้าทั้งกลางวันกลางคืนนั่นเอง พระองค์ทั้งทรงเทศนา ทรงสั่งสอน…

Continue reading