Category: ธรรมชีวิตประจำวัน

โรม 13:11 – นอกจากนี้ท่านควรจะรู้กาลสมัยว่า บัดนี้เป็นเวลาที่เราควรจะตื่นจากหลับแล้ว เพราะว่าเวลาที่เราจะรอดนั้นใกล้กว่าเวลาที่เราได้เริ่มเชื่อนั้น ตี 5:15 น. เป็นเวลาที่ข้าพเจ้าตั้งนาฬิกาปลุกที่เช้าที่สุดเท่าที่เคยตั้งมา ตอนนั้นข้าพเจ้าอายุสิบขวบ และข้าพเจ้าไม่มั่นใจตัวเองว่าจะตื่น ข้าพเจ้าจึงตั้งนาฬิกาปลุกอีกเรือนไว้ที่ตี 5:20 น. และมาตรการที่สาม ข้าพเจ้าเขียนโน้ตให้ตัวเองโดยเขียนขึ้นมาจากจินตนาการถึงภูเขาสีขาวระยิบระยับท่ามกลางแสงตะวัน ปกคลุมไปด้วยหิมะที่เพิ่งตกใหม่ๆ ข้าพเจ้าเขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ทั้งหมด บวกกับเครื่องหมายอัศเจรีย์สามตัว แล้วแปะไว้ที่ด้านบนของนาฬิกาว่า “ตื่นได้แล้วไมเคิล วันนี้นายจะไปเล่นสกี!!!” ข้าพเจ้าต้องทำให้ตัวเองเห็นว่าวันนี้ต่างออกไป แต่ถึงข้าพเจ้าจะลุกจากเตียงไม่ทัน ข้าพเจ้าก็มั่นใจว่าครอบครัวคงไม่ปล่อยให้ข้าพเจ้าพลาดการผจญภัยนี้แน่ๆ พวกเขาคงจะอุ้มข้าพเจ้าไปที่รถด้วย การคืนพระชนม์ของพระเยซูเป็นการปลุกให้ตื่น แต่บางครั้งเราก็มองว่านั่นเป็นความจริงที่ซ่อนเร้น อะไรคือความจริงที่ซ่อนเร้น…

Continue reading

มัทธิว 24:35-44 – [พระเยซูตรัส] “ฟ้าและดินจะล่วงไป แต่ถ้อยคำของเราจะสูญหายไปหามิได้เลย แต่วันนั้นโมงนั้น ไม่มีใครรู้ถึงบรรดาทูตสวรรค์หรือพระบุตรก็ไม่รู้ รู้แต่พระบิดาองค์เดียว ด้วยสมัยของโนอาห์ได้เป็นอย่างไร เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมาก็จะเป็นอย่างนั้น เพราะว่าเมื่อก่อนวันน้ำท่วมนั้น คนทั้งหลายได้กินและดื่มกัน ทำการสมรสและยกให้เป็นสามีภรรยากัน จนถึงวันที่โนอาห์เข้าในนาวา และน้ำท่วมมากวาดเอาเขาไปสิ้นโดยไม่ทันรู้ตัวข้าพเจ้าใด เมื่อบุตรมนุษย์จะเสด็จมาก็จะเป็นข้าพเจ้านั้น เมื่อนั้นชายสองคนอยู่ที่ทุ่งนา จะทรงรับคนหนึ่งทรงละคนหนึ่ง หญิงสองคนโม่แป้งอยู่ที่โรงโม่ จะทรงรับคนหนึ่งทรงละคนหนึ่ง เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงเฝ้าระวังอยู่ เพราะท่านไม่รู้ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าของท่านจะเสด็จมาเวลาไหน จงจำไว้ว่าถ้าเจ้าของบ้านล่วงรู้ได้ว่าขโมยจะมายามไหน เขาจะตื่นอยู่และระวังไม่ให้ทะลวงเรือนของเขาได้ เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงเตรียมพร้อมไว้ เพราะในโมงที่ท่านไม่คิดไม่ฝันนั้น บุตรมนุษย์จะเสด็จมา”…

Continue reading

โรม 13:11-14 – นอกจากนี้ท่านควรจะรู้กาลสมัยว่า บัดนี้เป็นเวลาที่เราควรจะตื่นจากหลับแล้ว เพราะว่าเวลาที่เราจะรอดนั้นใกล้กว่าเวลาที่เราได้เริ่มเชื่อนั้น กลางคืนล่วงไปมากแล้ว และรุ่งเช้าก็ใกล้เข้ามา เราจงเลิกการกระทำของความมืด และจงสวมเครื่องอาวุธของความสว่าง เราจงประพฤติตัวให้เหมาะสมกับเวลากลางวัน มิใช่เลี้ยงเสพสุราเมามาย มิใช่หยาบโลนลามก มิใช่วิวาทริษยากัน แต่ท่านจงประดับกายด้วยพระเยซูคริสตเจ้า และอย่าจัดเตรียมอะไรไว้บำรุงบำเรอตัณหาของเนื้อหนัง น่าสนใจที่เห็นเปาโลพูดถึงวันสุดท้าย ท่านใช้ภาพค่ายทหารที่ตื่นขึ้น เหล่าทหารตื่นขึ้น สวมชุดเกราะ และเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจ เขาเตรียมเสบียงสำหรับวันนี้ รวบรวมอาวุธ เครื่องมือ และสิ่งอื่นๆ ที่จำเป็นสำหรับภารกิจ ไม่ว่าคืนก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ถึงเวลาแล้วที่ต้องก้าวเดินอย่างถูกต้อง แต่คุณจะคิดอย่างไรกับทหารที่เตรียมเสบียงสำหรับวันของพวกเขาด้วยการเก็บสิ่งบันเทิงผิดกฎหมายของคืนก่อนหน้านั้นไว้…

Continue reading

อิสยาห์ 2:1-5 – ถ้อยคำซึ่งอิสยาห์บุตรชายของอามอสเห็นเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็ม ในยุคหลังจะเป็นดังนี้คือภูเขาแห่งพระนิเวศของพระเจ้าจะถูกสถาปนาขึ้นให้สูงที่สุดในจำพวกภูเขาทั้งหลายและจะถูกยกขึ้นให้เหนือบรรดาเนินเขา และประชาชาติทั้งสิ้นจะหลั่งไหลเข้ามาหา และชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากจะมากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราขึ้นไปยังภูเขาของพระเจ้ายังพระนิเวศแห่งพระเจ้าของยาโคบเพื่อพระองค์จะทรงสอนวิถีของพระองค์แก่เราและเพื่อเราจะเดินในมรรคาของพระองค์” เพราะว่าพระธรรมจะออกมาจากศิโยน และพระวจนะของพระเจ้าจะออกมาจากเยรูซาเล็ม พระองค์ทรงวินิจฉัยระหว่างบรรดาประชาชาติ และจะทรงตัดสินเพื่อชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และเขาทั้งหลายจะตีดาบของเขาให้เป็นผาลไถนา และหอกของเขาให้เป็นขอลิด ประชาชาติจะไม่ยกดาบต่อสู้กันอีก เขาจะไม่ศึกษายุทธศาสตร์อีกต่อไป โอ เชื้อสายของยาโคบเอ๋ย มาเถิด ให้เราทั้งหลายดำเนินในสว่างของพระเจ้า คุณรู้ไหม ภูเขาที่สร้างพระวิหารของพระเจ้าในเยรูซาเล็มนั้นไม่สูงมาก แต่เหมือนเนินเขามากกว่าภูเขา ยอดเขาสูง 2,430 ฟุต (740 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล…

Continue reading

สดุดี 122:1-4 – ข้าพเจ้ายินดี เมื่อเขากล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ให้เราไปยังพระนิเวศพระเจ้าเถิด” เยรูซาเล็มเอ๋ย เท้าของพวกข้าพเจ้ากำลังยืนอยู่ภายในประตูกำแพงของเธอ เยรูซาเล็มเอ๋ย เขาสร้างไว้เป็นนคร ซึ่งประสานแน่นไว้ด้วยกัน เป็นที่ที่บรรดาเผ่าต่างๆ ขึ้นไป คือบรรดาเผ่าของพระเจ้าดังที่ได้กำหนดไว้แก่อิสราเอลให้ถวายโมทนาแก่พระนามของพระเจ้า สดุดีบทนี้เป็นบทเพลงแห่งการเสด็จขึ้นสู่เบื้องบน จากบทเพลงสดุดีที่ชาวอิสราเอลขับร้องขณะเดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็ม พวกเขาสรรเสริญพระเจ้าขณะเสด็จขึ้นสู่เบื้องบนผ่านเนินเขายูเดียสู่กรุงเยรูซาเล็ม เมืองของพระเจ้า และที่ตั้งของพระวิหารของพระองค์ ผู้ชายชาวอิสราเอลทุกคนต้องเดินทางไปแสวงบุญยังกรุงเยรูซาเล็มปีละสามครั้ง ครอบครัวก็เดินทางมาด้วย เช่นเดียวกับที่พระเยซูและบิดามารดาของพระองค์ทำ (ดู ลูกา 2:41-42) ผู้เดินทางไปเฉลิมฉลองเทศกาลสามเทศกาลในกรุงเยรูซาเล็ม ได้แก่ เทศกาลขนมปังไร้เชื้อ (ปัสกา) เทศกาลฉลองการเก็บเกี่ยวพืชผล…

Continue reading