“มาอธิษฐานทูลขอพระเจ้าทรงนำใจเราให้ห่างไกลจากความริษยาด้วยกันเถิด”
พระวจนะของพระเจ้าสอนเราว่า อย่าให้ใจของเจ้าริษยาคนบาป แต่จงดำเนินในความยำเกรงพระเจ้าวันยังค่ำ – สุภาษิต 23:17 ข้าแต่พระเจ้า เป็นธรรมชาติบาปที่ข้าพระองค์ทั้งหลายมีใจอยากได้ อยากมี อยากเป็น อยากเด่น อยากดังกว่าผู้อื่นหรืออยากเป็นเช่นผู้อื่น อันเป็นความผิดบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด ซึ่งมารซาตานได้หว่านไว้ในบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย จึงเป็นเหตุเกิดความริษยาในชีวิตจิตใจ เป็นอาการที่สำแดงออกมาเมื่อไม่อยากให้คนอื่นได้ดี ทนไม่ได้ที่คนอื่นได้ดี ร้อนรุ่มใจเมื่อเห็นคนอื่นได้ดีกว่า เห็นคนอื่นได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้ และความริษยานี้เองได้นำใจของคนเข้าไปสู่ความเกลียดชัง ความหลอกลวง และความรุนแรง ในที่สุดความริษยาจะนำคนผู้ที่มีใจริษยากระทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย ผิดกฎเกณฑ์ ผิดศีลธรรมได้โดยง่ายและในที่สุดก็นำไปสู่ความผิดบาปซ้ำแล้วซ้ำอีก ข้าแต่พระเจ้า มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่ทรงช่วยได้ และทรงประทานชัยชนะแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ พระองค์เจ้า ขอพระองค์ทรงโปรดนำใจริษยาออกไปจากใจของข้าพระองค์และบรรจุใจใหม่แก่ข้าพระองค์…
