“ทำใจให้เบิกบาน” (กรุณาคลิ๊กอ่านที่หัวเรื่อง)

เรื่องยุ่งๆวุ่นวายที่เป็นปัญหากระทบจิตใจ หรือความรู้สึกของเราอยู่ทุกวันนั้น ความจริงแล้ว สาเหตุมันขึ้นอยู่ที่ตัวเรานั้นแหละ ถ้าเราไม่ไปพวงสนใจ  มันจะเข้ามารบกวนจิตใจของเรายาก เพราะถ้าเราไม่เปิดประตูหรือปิดประตู เรื่องยุ่งๆทั้งหลาย ก็ไม่สามารถเข้ามาทำให้รกสมองหรือจิตใจของเราได้อยู่แล้ว เช่นถ้าใครมาพูดกล่าวร้ายต่อเรา แล้วเราก็ทำเป็นเอาหูทวนลมไม่สนใจ ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในทางลบ ต้องทำใจให้เบิกบานเอาไว้ก่อน คิดเหมือนที่บางคนคิด “อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด” จะไปห้ามมันไม่ได้ เราอย่าไปให้ความสำคัญ หรือตีโพยตีพายเกินกว่าเหตุ ต้องทำใจให้สบายเข้าไว้ แล้วค่อยคิดหาทางแก้ไข ก็คงจะมีคำถามตามมาอีกว่า แล้วเราจะทำอย่างไร ที่จะไม่ทำให้จิตใจอ่อนไหว กับปัญหาและอุปสรรคทั้งหลาย  เพราะธรรมชาติของคน เวลามีปัญหาเข้ามากระทบทั้งๆที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหนักหรือเบา…

Continue reading

“ทำให้ชีวิตช้าลง” (กรุณาคลิ๊กอ่านที่หัวเรื่อง)

ผมได้หนังสือที่เขียนจากประสบการณ์ชีวิตของสุภาพสตรีคนหนึ่ง ที่เคยจริงจังกับการดำเนินชีวิต ด้วยความรวดเร็วว่องไว และเร่งรัดประหยัดเวลา ซึ่งเธอคิดว่า เป็นวิธีที่ถูกต้องและเป็นสูตรสำเร็จในชีวิต แต่พอเธอเริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เธอก็ได้พบกับความจริงอีกด้านหนึ่งที่เธอไม่เคยคิดมาก่อน นั่นก็คือ การทำชีวิตให้ช้าลงต่างหากที่จะเป็นสูตรสำเร็จและมีความสุขในชีวิต แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าความจริงจังและรวดเร็วที่เธอเคยทำไม่ใช่สิ่งผิดที่จะนำมาใช้ได้ แต่คนที่จะทำได้ก็ต้องเป็นคนที่สามารถ ควบคุมความจริงจัง และความรวดเร็วให้ได้ เพราะมีความเสี่ยงในหลายปัจจัย ต่อความผิดพลาดมากมาย แต่วันนี้สุภาพสตรีผู้นี้ ได้พบว่า การทำชีวิตให้ช้าลง ด้วยการดำเนินชีวิตอย่างสบายๆนั้น กลับช่วยให้ชีวิตมีความสุขได้มากกว่า เพราะเมื่อชีวิตช้าลง โอกาสที่เราจะปรับตัวปรับใจไปกับการดิ้นรนสู้ชีวิต อย่างเอาจริงเอาจังตลอดเวลานั้น ทำให้เราได้มีเวลาพักผ่อนคลายความวิตกกังวล ตลอดจนความเครียดไปได้มาก แต่ถ้าเราต้องดิ้นรนอยู่ตลอด เราจะไม่มีเวลาที่จะพักผ่อนหรือปรับตัวได้เลย ผมเห็นด้วยกับการที่เราจะต้องทำชีวิตให้ช้าลง ไม่ต้องเร่งรีบจนเกินไป…

Continue reading

“ความพยายามอยู่ที่ไหน… ความสำเร็จอยู่ที่นั่น” (กรุณาคลิ๊กอ่านที่หัวเรื่อง)

มีหนูสองตัว ขณะกำลังเพลินอยู่กับการหาอาหารในยามค่ำคืนวันหนึ่ง หนูทั้ง 2 ก็ได้พลัดตกลงไปในถังครีมที่เขาใช้ทำเนยแข็ง ซึ่งถึงดังกล่าวมีครีมอยู่เต็มถัง หนูตัวหนึ่งไม่พยายามช่วยตัวเองเลย แสดงอาการตกใจ หมดอาลัยตายอยาก แล้วก็ปล่อยตัวเองให้จมลงไปสำลักครีมจนตาย ส่วนหนูอีกตัวหนึ่งไม่ยอมท้อต่อชะตากรรมของตน มันพยายามดิ้นรนหาทางช่วยตัวเอง เพื่อความอยู่รอด มันได้ใช้ทั้งเท้าหน้าและเท้าหลัง กระทุ้งน้ำครีมสีขาวขุ่นนั้น เพื่อพยุงตัวเองให้พ้นจากการจมน้ำครีมด้วยความพยายามอย่างสุดกำลัง พอเหนื่อยมันก็พักด้วยการพยุงตัวให้ลอยอยู่บนน้ำครีมนั้น พอมีแรงก็เริ่มตะเกียกตะกายพยุงตัวให้ลอยอยู่บนน้ำครีมต่อไป มันทำอย่างนั้นโดยไม่ยอมแพ้ ทำอยู่นับชั่วโมง จนกระทั่งน้ำที่เป็นครีมอยู่เริ่มแข็งเป็นก้อน แล้วก็กลายเป็นเนยในที่สุด สาเหตุที่เนยแข็งนั้นก็เพราะหนูตัวนั้นใช้เท้าปั่นจนครีมได้กลายเป็นเนยนั่นเอง ตอนนี้หนูตัวนั้นก็ยืนเหยียบอยู่บนก้อนเนยแข็ง แล้วมันก็ก้าวออกจากถังนั้นได้อย่างปลอดภัย อุทาหรณ์จากเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่ว่าเราจะตกอยู่ในสถานการณ์อันเลวร้ายอย่างไรก็ตาม ถ้าเราไม่ยอมแพ้ สวมหัวใจสู้ ด้วยความพยายามไม่ย่อท้อต่ออันตรายที่กำลังเกิดกับเราแล้ว…

Continue reading

“ความรักมั่นคงของพระเจ้า” (กรุณาคลิ๊กอ่านที่หัวเรื่อง)

ในพระธรรมสดุดี 145:8-9 กล่าวไว้ดังนี้ “พระเจ้าทรงพระเมตตากรุณา ทรงกริ้วช้า และมีความรักมั่นคงอย่างอุดม พระเจ้าทรงดีต่อทุกคน และความรักเอ็นดูของพระองค์ มีอยู่เหนือพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์ ” ทุกครั้งที่พูดถึงความรักมั่นคงของพระเจ้า ทำให้นึกถึงเพลงที่เคยร้องกันอยู่เสมอๆ ร้องกันจนขึ้นใจ เนื้อเพลงมีดังนี้ “ ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยยั่งหยุด พระเมตตาคุณหลั่งลงมาอยู่สมอ.. ใหม่ทุกเช้า เร้าในดวงใจ ซาบซึ้งทุกๆวันใหม่ พระองค์ทรงความเที่ยงตรงยิ่งนัก พระองค์ทรงความเที่ยงตรง”   ร้องกันจนเพลงบทนี้กลายเป็นสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในชีวิตจิตใจไม่มีลบเลือน  เมื่อเราพูดถึง “พระเจ้า” เราก็นึกถึง “ความรัก” เป็นสิ่งแรก เพราะนิยามของพระเจ้าก็คือ “…

Continue reading

“จะสุขได้อย่างไร.. ถ้าใจยังเกลียดชัง” (กรุณาคลิ๊กอ่านที่หัวเรื่อง)

ความเกลียดชัง คือตัวการสำคัญที่ทำให้ขาดความสุข ถึงกับบางคนบอกว่าความเกลียดชัง เป็นอาการป่วยทางจิตใจ และเมื่อใจยังมีแต่ความเกลียดเกาะติดแน่นอยู่ ความสุขก็หายไปจากใจ ความเกลียดเกิดขึ้นได้ในทุกรูปแบบ เกลียดเพราะเราไม่ชอบขี้หน้า เกลียดเพราะโกรธ เกลียดเพราะเจ็บ เกลียดเพราะไม่ได้ความเป็นธรรม เกลียดเพราะเขาดีกว่า สารพัดเกลียดที่บรรยายไม่มีจบ ถ้าจะเอาสาเหตุที่มาของความเกลียดมาเขียน เป็นเล่มหนาๆ ก็คงไม่พอต่อความเกลียดอันเกิดจากใจของ “คน” ความเกลียดมีอยู่สองรูปแบบ คือ ความเกลียดชังขั้นธรรมดา..เป็นความเกลียดแบบเบาๆ ไม่อยากให้เขาได้ดีมีสุขกว่าเรา ต้องการให้เขาตกต่ำ และไม่มีความสุขเท่ากับเรา ส่วนความเกลียดชังขั้นรุนแรงนั้น คือความเกลียดที่ต้องเข้าไปใช้กำลังห้ำหั่นให้อีกฝ่ายด่าวดิ้นสิ้นใจไปต่อหน้าเลยทีเดียว แล้วอีกอย่างนั้น เมื่อเวลาเราเกลียดชังใคร เรามักจะผลักเขาให้ออกห่างจากเราด้วยแรงเกลียดชังนั้น แต่บางครั้ง สำหรับบางคนที่เรารัก…

Continue reading