บางครั้งเมื่อเรากำลังเดินอยู่ตามศูนย์การค้า หรือผ่านชุมชนแห่งความศิวิไลทั้งหลายนั้น เราจะเกิดความรู้สึกบางอย่างแว๊บเข้ามา เป็นความรู้สึกคล้ายๆกับว่า เรากำลังเดินอยู่ท่ามกลางป่าดงดิบ ที่เต็มไปด้วยอันตรายจากสัตว์ร้ายนานาชนิด
เป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยจะมีความอบอุ่นและปลอดภัย ต้องยอมรับวันนี้จะหาความปลอดภัยได้ยาก ภัยสารพัดที่เป็นอันตรายเกิดขึ้นได้ในทุกเวลาทุกสถานที่ไม่เว้นแต่ละวัน แม้แต่ในย่านชุมชนที่พลุกพล่านก็ไม่มีเว้น ทั้งๆที่เราคิดว่าสถานที่นั้นๆมีความปลอดภัย แต่ภัยอันตรายก็ยังเกิดขึ้นได้อย่างไม่คาดฝัน แล้วมันก็เกิดขึ้นอย่างแนบเนียนอีกด้วย ขนาดที่เราเองก็คาดคิดและตามไม่ทัน สรุปแล้วภัยอันตรายสารพัดเหล่านี้ จึงทำให้การดำรงชีวิตของเราเป็นไปด้วยความยากลำบากและหวาดระแวงซึ่งไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราเมื่อไร
วันนี้เราจึงต้องใช้ชีวิตอยู่ในความไม่ประมาทเป็นดีที่สุด อะไรที่จะทำให้เราอยู่รอดปลอดภัย ก็ต้องรอบคอบไว้ก่อน อย่าไปคิดว่าเราคิดมากและวิตกหรือกลัวเกินไป ใครเขาว่ายังไงก็ช่าง เราถือคติ ‘’กันไว้ดีกว่าแก้’’ กันไว้ก่อนเพราะหากแย่แล้วจะแก้ไม่ทัน แล้วการป้องกันนั้นดูจะง่ายกว่า “การแก้’’ เยอะ อีกอย่างให้เราดูแลตัวเองนั้นดีกว่าไปหวังพึ่งคนอื่น ไม่ยังงั้นเวลามีอะไรเกิดขึ้น เดี๋ยวเกิดไปเจอคนประเภท “ธุระไม่ใช่” หรือ “ตัวใครตัวมัน” หรือ “อย่าเอามือไปซุกหีบ” แล้วเราจะผิดหวังเพราะคนประเภทดังกล่าวนี้ เขาจะไม่มาเสียเวลาหรือเปลืองตัวที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเราให้ลำบาก
เราต้องยึดหลัก “ไม่ประมาท-ปลอดภัยไว้ก่อน” เป็นดีที่สุด เช่นเวลาเดินทางคนเดียว หรือไปไหนยามค่ำคืน หรือที่ๆไม่ปลอดภัย ต้องรอบคอบโดยเฉพาะคุณสุภาพสตรี ยามค่ำคืนก็ควรจะหลีกเลี่ยงไม่ไปในที่เปลี่ยวๆ เพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่เกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน
ต้องยอมรับว่า การที่เราจะอยู่ได้อย่างปลอดภัยนั้น มันยากยิ่งขึ้นทุกวัน อย่างน้อยการคิดอ่านป้องกัน เพื่อเราจะได้อยู่อย่างปลอดภัยนั้นเป็นดีที่สุด สำหรับผู้ที่มีพระเจ้าอยู่ในชีวิตนั้น นี่คือหลักประกันที่พระเจ้าทรงสัญญาที่จะปกป้องคุ้มครองเขาในทุกย่างก้าวและในทุกสถานะการณ์ “พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นความช่วยเหลือที่พร้อมอยู่ในยามยากลำบาก” ( สดุดี 46:1 )
ขอพระเจ้าคุ้มครองพิทักษ์รักษา ให้ทุกคนอยู่อย่างปลอดภัย..ตลอดไป
โดย : อาจารย์อำนวย เรืองชาญ
นักจัดรายการวิทยุ “เพื่อคุณกำลังใจ”
องค์การก้าวไปสู่ความสว่าง
