คุณพ่อของบรรดาลูกๆ ที่มีอยู่ 7 คนไม่สบายใจที่ลูกๆ ทั้ง 7 มักจะมีเรื่องขัดใจระหองระแหงกันอยู่เป็นประจำ ดังนั้น คุณพ่อจึงคิดหาทางแก้ปัญหานี้ เพื่อบรรยากาศจะได้กลับมาเป็นปกติให้ได้
วันหนึ่งเมื่อทุกคนว่าง ผู้เป็นพ่อก็ได้เรียกลูกๆ ทั้ง 7 มาพร้อมหน้าและได้ให้ลูกๆ นำดินสอดำมาคนละแท่งที่มีขนาดเท่าๆ กัน แล้วให้ทุกคนใช้มือหักดินสอของตนออกเป็นสองท่อน ซึ่งทุกคนก็หักดินสอออกเป็นสองท่อนพร้อมกันได้อย่างง่ายดาย ต่อจากนั้นผู้เป็นพ่อก็ได้ให้ลูกๆ ทั้ง 7 นำดินสออีก 1 แท่งที่เหลืออยู่นำมารวมกัน เสร็จแล้วก็ให้ลูกชายคนหนึ่งหักแท่งดินสอที่นำมารวมกันนั้น ปรากฎว่าแม้จะออกแรงยังไงก็ไม่สามารถหักดินสอที่นำมารวมกันนั้นได้
ผู้เป็นพ่อจึงยกบทเรียนจากสิ่งที่เกิดขึ้นให้บรรดาลูกๆ ทั้ง 7 คน เพื่อให้ข้อคิดเป็นบทเรียนต่อการดำเนินชีวิตว่า การที่เราใช้ชีวิตแบบต่างคนต่างอยู่ไม่พึ่งพาอาศัยกัน ชีวิตก็จะเป็นเหมือนดินสอ 1 แท่งของแต่ละคนที่มีอยู่ ชีวิตไม่มีความมั่นคงแข็งแรง หากได้รับผลกระทบใดๆ จากปัญหาหรืออุปสรรคใดๆ ก็จะเกิดผลร้ายต่อชีวิตได้ ดังนั้น การที่เราอยู่อย่างโดดเดี่ยวมันก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ถูกปล่อยเกาะ หรือคนที่กำลังลอยคออยู่กลางทะเลอันเวิ้งว้างไร้คนดูแลช่วยเหลือ ต่างจากคนที่อยู่ท่ามกลางญาติพี่น้องมิตรสหาย ยามใดที่มีภัยมาหรือเกิดการทุกข์ร้อนใดๆ เขาก็จะไม่โดดเดี่ยว แต่เขามีหลายมือหลายความคิด หลายคนที่มารวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ช่วยกันคนละไม้คนละมือเพื่อฟันฝ่าอุปสรรคทั้งหลายไปได้ อย่างที่คำพังเพยที่ว่าไว้ “คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตาย สามคนผจญหมู่มารทะลาย” ดังนั้น หนึ่งพลังอาจจะแตกหักได้ง่าย แต่เมื่อนำมารวมกันเข้าเป็นหนึ่งเดียวจากหลายๆ พลัง ก็จะเกิดความแข็งแกร่งที่ยากต่อการที่ใครจะมาทำร้ายหรือทำลายลงได้
ลองมาดูว่าในพระวจนะธรรมได้พูดถึงเรื่องนี้ว่าอย่างไร?
“ถึงกายนั้นเป็นกายเดียว ก็ยังมีอวัยวะหลายส่วน
และอวัยวะเหล่านั้นแม้จะมีหลายส่วนก็ยังเป็นกายเดียวกัน…เพื่อไม่ให้มีการแก่งแย่งกันในร่างกาย
แต่ให้อวัยวะทุกส่วนพะวงซึ่งกันและกัน ถ้าอวัยวะอันหนึ่งเจ็บ
อวัยวะทั้งหมดก็พลอยเจ็บด้วย
ถ้าอวัยวะอันหนึ่งได้รับเกียรติอวัยวะทั้งหมดก็พลอยชื่นชมยินดีด้วย” (1 โครินธ์ 12:12,
25-26)
ดังนั้น จึงสรุปได้ว่า เราทุกคนต่างก็เป็นอวัยวะของกายเดียวกัน หรืออีกอย่างก็คือเราเป็นกายเดียวกันแต่มีหลายอวัยวะ แยกกันไม่ได้เพราะว่าร่างกายไม่ได้ประกอบด้วยอวัยวะเดียว แต่ประกอบด้วยอวัยวะหลายๆ ส่วนที่รวมกันเป็นกายเดียว เหมือนคำพังเพยที่พูดกันอยู่เสมอว่า “รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย”
ด้วยเหตุนี้เราจึงต้อง “รวมใจกายให้เป็นหนึ่งเดียว”
โดย: อาจารย์อำนวย เรืองชาญ
นักจัดรายการวิทยุ “เพื่อคุณกำลังใจ”
องค์การก้าวไปสู่ความสว่าง
