ยอห์น 20:19-23 – ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ เมื่อสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่แล้ว เพราะกลัวพวกยิว พระเยซูได้เสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” ครั้นพระองค์ตรัสอย่างนั้นแล้ว พระองค์ทรงให้เขาดูพระหัตถ์และสีข้างของพระองค์ เมื่อพวกสาวกเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วก็มีความยินดี พระเยซูตรัสกับเขาอีกว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงใช้เรามาฉันใด เราก็ใช้ท่านทั้งหลายไปฉันนั้น” ครั้นพระองค์ตรัสดังนั้นแล้วจึงทรงระบายลมหายใจออกเหนือเขา ตรัสกับเขาว่า “จงรับพระวิญญาณบริสุทธิ์เถิด ถ้าท่านจะยกความผิดบาปของผู้ใด ความผิดบาปนั้นก็จะถูกยกเสีย และถ้าท่านจะให้ความผิดบาปติดอยู่กับผู้ใด ความผิดบาปก็จะติดอยู่กับผู้นั้น”
ข้าพเจ้าชอบการเริ่มต้นของเรื่องนี้ที่ว่า “ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ เมื่อสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่แล้ว เพราะกลัวพวกยิว…” ใช่แล้ว แน่นอนว่าสาวกต่างซ่อนตัวอยู่ในห้องที่ปิดประตูลงกลอน แล้วใครจะตำหนิเขา เพิ่งผ่านพ้นไปสามวันนับจากที่เขาเห็นพระเยซูเจ้าทรงถูกฆ่าด้วยวิธีการอันน่าสยดสยองโดยผู้นำประเทศของเขา แน่นอน เขาคิดว่าตัวเองคงเป็นรายต่อไป แต่ข้าพเจ้าก็สงสัยว่าการปิดประตูลงกลอนจะทำให้เขาปลอดภัยพอหรือ
นั่นไม่เพียงพอที่จะหยุดพระเยซูได้เช่นกัน เพราะพระองค์เสด็จมาหาเขาในขณะที่เขามีความกลัวโดยไม่ทรงเปิดประตูหรือแม้กระทั่งเคาะประตูก่อนด้วยซ้ำ พระองค์ทรงปรากฏที่นั่นและยืนท่ามกลางเขา และสิ่งแรกที่พระองค์ตรัสคือ “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด”
ช่างน่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง เพราะสันติสุขคือสิ่งที่เขาต้องการและพระองค์ทรงรู้ พระองค์ไม่ทรงหยุดที่คำตรัส แต่ทรงแสดงให้เขาเห็นรอยแผลของความเจ็บปวดและความตายของพระองค์ทันที คุณพูดได้เลยว่านั่นเป็นการระบุอัตลักษณ์ของพระองค์ เพราะรูที่พระหัตถ์และสีข้างเป็นที่แน่ชัดว่าเป็นพระองค์แน่ และไม่ใช่ผีหรือวิญญาณที่ปลอมตัวมาเป็นพระองค์ เขาสามารถเห็น แตะต้องและจับตัวพระองค์ได้ และเขารู้ว่านี่คือองค์พระผู้เป็นเจ้าของเขา ทุกคนต่างพากันดีใจแน่นอน
แล้วเราล่ะ เมื่อเรากลัว เราต้องการให้พระเยซูทรงมาหาเรา และพระองค์ทรงรู้ แล้วพระองค์ก็ทรงมา พระองค์ทรงเพิกเฉยต่ออุปสรรคทั้งหลายที่เรานำมาขวางกันผู้คนออกไป แล้วทรงเข้ามายืนต่อหน้าเราในความกลัวของเรา
แล้วพระองค์ทรงแสดงให้เราเห็นบาดแผลของพระองค์ เพราะนั่นคือเหตุผลที่เรามีสันติสุขอันยั่งยืนกับพระเจ้าตลอดไป ไม่ว่าเราจะมีความกลัว เจ็บปวด และไม่สมบูรณ์ การดูที่รอยแผลเหล่านั้นเราไม่จำเป็นต้องกลัวว่าพระเจ้าองค์นั้นจะปฏิเสธเราหรือลืมเรา เราได้รับการจดชื่อไว้แล้วบนพระหัตถ์และพระบาทของพระองค์ตลอดไป เมื่อใดก็ตามที่เราเผชิญความยากลำบาก พระองค์จะทรงอยู่ที่นั่นกับเรา
และบัดนี้พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย พระองค์ทรงเป็นแหล่งแห่งชีวิตของเราชั่วนิรันดร์ ไม่ใช่สักวันหนึ่งในสวรรค์ แต่ในเวลานี้ ในท่ามกลางการดิ้นรนของเรา เพราะพระเยซูทรงพระชนม์อยู่วันนี้ และพระองค์ทรงห่วงใยเรา พระองค์ทรงมอบพระวิญญาณบริสุทธิ์มาเพื่อทำให้เราเข้มแข็ง และสร้างใจของเราขึ้นใหม่ พระองค์ทรงมอบหมายงานให้เราทำ คือ บอกคนอื่นๆ ถึงข่าวประเสริฐของพระองค์ เพื่อว่าเขาจะได้รับการยกโทษและมีสันติสุขด้วยเช่นกัน และพระองค์ทรงสัญญาว่าพระองค์ทรงอยู่ด้วยกับเราตลอดไป
เราอธิษฐาน: องค์พระผู้เป็นเจ้า ทั้งหมดที่ข้าพระองค์สามารถพูดได้คือ “ขอบพระคุณพระองค์” ขอทรงอยู่กับข้าพระองค์และทำให้ข้าพระองค์เข้มแข็งเถิด อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
- เมื่อคุณกลัว คุณทำอะไรเพื่อป้องกันตัวคุณเอง
- พระเยซูทรงปลอบโยนคุณอย่างไรเมื่อคุณกลัว
- รอยแผลที่พระหัตถ์และสีข้างของพระองค์มีความหมายอะไรต่อคุณ
© : Lutheran Hour Ministries
