ธรรมชีวิตประจำวันเสาร์ที่ 15 มีนาคม 2025 “คำตอบสุดท้าย”

มาระโก 12:35-37 – เมื่อพระเยซูทรงสั่งสอนอยู่ในบริเวณพระวิหารได้ตรัสถามว่า “ที่พวกธรรมาจารย์ว่าพระคริสต์เป็นเชื้อสายของดาวิดนั้นเป็นได้อย่างไร ด้วยว่ากษัตริย์ดาวิดเองทรงกล่าวโดยเดชพระวิญญาณบริสุทธิ์ว่าพระเจ้าตรัสกับองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าว่า ‘จงนั่งที่ขวามือของเราจนกว่าเราจะปราบศัตรูของท่านให้อยู่ใต้เท้าท่าน’ กษัตริย์ดาวิดยังได้ทรงเรียกท่านว่า เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า ท่านจะเป็นเพียงเชื้อสายของดาวิดอย่างไรได้” ฝ่ายประชาชนฟังพระองค์ด้วยความยินดี หลังจากหลายวันที่ผู้คนพากันถามปัญหาหนักๆ กับพระองค์ ในที่สุดพระเยซูทรงถามปัญหาของพระองค์เองว่า “พระเมสสิยาห์เป็นบุตรของดาวิด และเป็นพระเจ้าของดาวิดในเวลาเดียวกันได้อย่างไร” เท่าที่เรารู้ไม่มีใครตอบคำถามของพระองค์ได้ พระองค์ทรงชนะการประชันปัญญา และบางทีก็ทำให้ศัตรูของพระองค์บ้าคลั่งเช่นกัน เราสามารถตอบได้ แต่เพราะเรารู้เพียงบางอย่างที่เขาไม่รู้เท่านั้น เรารู้ว่าพระเยซูพระเมสสิยาห์ทรงเป็นบุตรดาวิดเพราะพระองค์ทรงเป็นมนุษย์ที่บังเกิดในตระกูลดาวิด แต่พระองค์ก็เป็นพระเจ้าของดาวิดด้วย เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าด้วยพระองค์เอง ซึ่งเสด็จลงมาในโลกนี้เพื่อเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา เพราะพระเยซูทรงเป็นทั้งพระเจ้าและมนุษย์ พระองค์จึงทรงเป็นคำตอบต่อปัญหาของพระองค์เอง และพระองค์ทรงเป็นคำตอบต่อปัญหาปริศนาชีวิตของเราด้วยเช่นกัน คำถามที่ว่าผู้คนที่บาปและเสื่อมถอยสามารถเป็นบุตรของพระเจ้าที่มีความชื่นชมยินดี สะอาด…

Continue reading

ธรรมชีวิตประจำวันศุกร์ที่ 14 มีนาคม 2025 “การปกป้อง”

มัทธิว 21:12-14 – พระเยซูจึงเสด็จเข้าไปในบริเวณพระวิหารของพระเจ้า ทรงขับไล่บรรดาผู้ซื้อขายในบริเวณพระวิหารนั้น และคว่ำโต๊ะผู้รับแลกเงิน กับทั้งคว่ำม้านั่งผู้ขายนกพิราบเสีย พระองค์ตรัสกับเขาว่า “มีพระวจนะเขียนไว้ว่า นิเวศของเราเขาจะเรียกว่าเป็นนิเวศอธิษฐาน แต่เจ้าทั้งหลายมากระทำให้เป็นถ้ำของพวกโจร” คนตาบอดและคนง่อยพากันมาเฝ้าพระองค์ในบริเวณพระวิหาร พระองค์ได้รักษาเขาให้หาย ลองจินตนาการดูซิ ตลาดค้าสัตว์อยู่ในที่ซึ่งผู้คนพยายามนมัสการ พระเยซูทรงโกรธ พระองค์ทรงฟาดและกวาดล้างพื้นที่ ทั้งยังทรงบอกผู้คนว่าเพราะอะไรคือ “มีพระวจนะเขียนไว้ว่า นิเวศของเราเขาจะเรียกว่าเป็นนิเวศอธิษฐาน แต่เจ้าทั้งหลายมากระทำให้เป็นถ้ำของพวกโจร” งั้นพระวิหารมีไว้สำหรับอะไรล่ะ พระเยซูทรงตอบว่า “การอธิษฐาน” ซึ่งชัดเจนจากการเน้นของพระองค์ แต่พระองค์ทรงใช้พระวิหารเพื่อการรักษาคนเจ็บป่วย และสอนผู้คนเกี่ยวกับพระเจ้า และพระองค์ทรงยิ้มให้กับการสรรเสริญของเด็กๆ ที่ร้องว่า “โฮซันนาแก่ราชโอรสของดาวิด”…

Continue reading

ธรรมชีวิตประจำวันพฤหัสบดีที่ 13 มีนาคม 2025 “ทรงเป็นห่วงเรา”

ยอห์น 9:35-38 – พระเยซูทรงได้ยินว่าเขาได้อเปหิคนนั้นเสียแล้ว เมื่อพระองค์ทรงพบชายคนนั้นจึงตรัสกับเขาว่า “เจ้าวางใจในบุตรมนุษย์หรือ” ชายคนนั้นทูลตอบว่า “ท่านเจ้าข้า ผู้ใดเป็นบุตรมนุษย์ ซึ่งข้าพเจ้าจะวางใจในพระองค์ได้” พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เจ้าได้เห็นท่านแล้ว ท่านผู้นั้นเองที่กำลังพูดอยู่กับเจ้า” เขาจึงทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพระองค์วางใจ” แล้วเขาก็กราบไหว้พระองค์ ข้าพเจ้าชอบวิธีการที่พระเยซูทรงดูแลผู้ชายที่พระองค์ทรงรักษาให้หายในยอห์น 9 คุณอาจจำเรื่องราววิธีการที่พระเยซูทรงรักษาคนขอทานตาบอดได้ และผู้นำศาสนาสืบสวนแล้วก็โกรธที่เขาปกป้องพระเยซู และอเปหิคนนั้นเสีย ณ จุดนี้ ผู้ชายคนดังกล่าวสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นสายตาของเขา เขาสูญเสียงานเก่าที่เป็นคนขอทาน การสนับสนุนของครอบครัวของเขา และธรรมศาลาของเขา แล้วจากนั้นพระเยซูทรงมาหาเขา แปลกทีเดียวที่พระเยซูไม่ทรงพูดสักคำถึงความยากลำบากที่ชายคนนั้นเผชิญเพราะเห็นแก่พระองค์…

Continue reading

ธรรมชีวิตประจำวันพุธที่ 12 มีนาคม 2025 “ผู้ช่วยกู้”

มาระโก 10:33ข-35ก, 37-40 – [พระเยซูตรัส] “เราทั้งหลายจะขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และเขาจะมอบบุตรมนุษย์ไว้ … และเขาเหล่านั้นจะปรับโทษท่านถึงตาย …จะเยาะเย้ยท่าน ถ่มน้ำลายรดท่าน จะเฆี่ยนตีท่านและจะฆ่าท่านเสีย และวันที่สามท่านจึงจะเป็นขึ้นมาใหม่” ฝ่ายยากอบกับยอห์นบุตรของเศเบดี … ทูลพระองค์ “ขอให้ข้าพระองค์นั่งที่เบื้องขวาพระหัตถ์คนหนึ่ง เบื้องซ้ายคนหนึ่ง” พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า “ที่ท่านขอนั้นท่านไม่เข้าใจ ถ้วยซึ่งเราจะดื่มนั้นท่านจะดื่มได้หรือและบัพติศมานั้นซึ่งเราจะรับ ท่านจะรับได้หรือ” เขาทั้งสองทูลตอบว่า “ได้พระเจ้าข้า” พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า “ถ้วยซึ่งเราดื่มท่านจะดื่มเป็นแน่ และบัพติศมาที่เรารับท่านจะรับก็จริง แต่ที่จะนั่งข้างขวาและข้างซ้ายของเรานั้น ไม่ใช่พนักงานของเราที่จะจัดให้ แต่พระเจ้าได้ทรงเตรียมไว้สำหรับผู้ใดก็จะให้แก่ผู้นั้น”…

Continue reading

ธรรมชีวิตประจำวันอังคารที่ 11 มีนาคม 2025 “จำแลงพระกาย”

มัทธิว 17:1-3, 5ข – ครั้นล่วงไปได้หกวันแล้ว พระเยซูทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องของยากอบขึ้นภูเขาสูงแต่ลำพัง แล้วพระกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา พระพักตร์ของพระองค์ก็ทอแสงเหมือนแสงอาทิตย์ ฉลองพระองค์ก็ขาวผ่องดุจแสงสว่าง โมเสสและเอลียาห์ก็มาปรากฏแก่พวกสาวกเหล่านั้น กำลังเฝ้าสนทนากับพระองค์ … เมฆสุกใสมาปกคลุมเขาไว้ แล้วมีพระสุรเสียงออกมาจากเมฆนั้นว่า “ท่านผู้นี้เป็นบุตรที่รักของเรา เราชอบใจ ท่านผู้นี้มาก จงเชื่อฟังท่านเถิด” ช่างเป็นประสบการณ์ที่พิเศษที่ได้เห็นพระเยซูในพระสิริอันรุ่งโรจน์ของพระองค์ และได้ยินเสียงพระเจ้าทรงตรัสจากสวรรค์ ไม่น่าสงสัยเลยที่พวกสาวกตกใจกลัว ข้าพเจ้าสงสัยว่า เขามองดูพระเยซูด้วยมุมมองใหม่หรือไม่หลังจากนั้น โดยจำได้ถึงพระสิริที่ซ่อนอยู่ในชายที่เงียบสงบผู้นี้ซึ่งมีสายตาที่เหนื่อยอ่อนและเท้าเปื้อนฝุ่น เขารู้ดีว่าอะไรทำให้พระองค์ทรงเหนื่อยล้าและมอมแมม เพราะการเอาพระทัยใส่ประชากรของพระเจ้าทั้งกลางวันกลางคืนนั่นเอง พระองค์ทั้งทรงเทศนา ทรงสั่งสอน…

Continue reading