“โกรธ..แต่ไม่เป็นบาป”
“จะโกรธก็โกรธได้แต่อย่าทำบาป อย่าให้ถึงตะวันตกท่านยังโกรธอยู่” (เอเฟซัส 4:26) ความโกรธเป็นพฤติกรรมที่สำแดงออกถึงการกระทำที่ผิดบาปทั้งหลาย เพราะความโกรธคือจุดเริ่มต้นของความผิดบาปในหลายเรื่อง เมื่อเกิดความโกรธผลที่จะตามมาคือ ความเกลียดชัง ทะเลาะวิวาท แก้แค้น พูดจาหยาบโลน ส่อเสียดจนเกิดการปองร้ายสารพัด ใครที่มีความ โกรธฝังแน่นอยู่ในจิตใจแล้ว ใจของคนนั้นก็จะมีแต่สิ่งชั่วร้าย ที่คิดจะปองร้ายต่อคนที่มาทำให้เขาโกรธ เมื่อเป็นการแก้แค้นตอบแทน นี่จึงเป็นความน่ากลัวของคนที่ตกเป็นทาสของความโกรธ แต่ในทำนองเดียวกันโกรธแต่ไม่เป็นบาปก็มีเหมือนกัน ดังที่มีพระวจนะธรรมคัมภีร์กล่าวไว้ดังนี้ “จะโกรธก็โกรธได้แต่อย่าทำบาป อย่าให้ถึงตะวันตกท่านยังโกรธอยู่” มีคนเคยถามผมว่า เวลาขับรถในบางครั้งที่มีคนปาดหน้าแซงซ้ายแซงขวา หรือไม่ก็หงุดหงิดจนทำให้โกรธเมื่อมีรถติด อย่างกรณีดังกล่าวนี้จะเป็นบาปไหม? ผมว่าน่าจะไม่ใช่ครับ เพราะมันเป็นความโกรธที่เกิดจากอารมณ์ชั่วครู่และก็ไม่มีตัวตนที่มาทำให้เราโกรธ…
