“รู้แพ้… รู้ชนะ… รู้อภัย” (กรุณาคลิกอ่านที่หัวเรื่อง)
ในตัวของคนเรานั้น สิ่งดีๆก็มีเยอะ ไม่ใช่จะมีแต่สิ่งที่ไม่ดีอย่างที่เข้าใจ สิ่งหนึ่งที่ถือเป็นสิ่งที่เป็นคุณสมบัติประจำตัวมาตั้งแต่เกิดก็คือ ความมีน้ำใจของการมีน้ำใจเป็นนักกีฬา ที่รู้จักแพ้ รู้จักชนะ และรู้จักอภัย นี่คือคุณสมบัติของนักกีฬาทุกคน เวลาที่นักกีฬาลงแข่งขัน เขาจะสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย สู้สุดฝีมือสุดกำลัง เพื่อคำว่า “ชัยชนะ” หากเขาประสบชัยชนะ ก็ต้องดีอกดีใจเป็นธรรมดา แต่ก็จะไม่ไปทับถมข่มคนที่แพ้ ส่วนคนที่แพ้ก็ยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยดี เพราะต่างก็ได้สู้กันจนสุดฝีมือแล้ว เมื่อแพ้ก็คือแพ้ มีการแข่งขันก็ต้องมีทั้งคนที่ชนะและที่แพ้ หลังจากนั้นก็ต้องฝึกฝนพัฒนาฝีมือกันต่อไป เพื่อจะได้ชัยชนะในครั้งต่อไป ส่วนในการแข่งขันหากจะมีการกระทบกระทั่งกันบ้างก็ต้องถือว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่การแข่งขันย่อมจะมีบ้างเป็นธรรมดา จบก็คือจบ ไม่ได้มาถือโทษโกรธเคืองอะไรกันอีก ต่างคนก็ต่างให้อภัยกัน แล้วก็เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน นี่คือน้ำใจนักกีฬาทุกคน…
